Utrata uprawnień, o których mowa w art. 26 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ następuje na podstawie decyzji prawomocnej, przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 269 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny umorzył na podstawie art. 355 par. 1 Kpc w związku z art. 59 oraz art. 53 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym z wniosku Mariana B. w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia 17 listopada 1999 r. (...) dotyczącej pozbawienia uprawnień kombatanckich.
Skarżący - Marian B. sformułował w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzje Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 17 listopada 1999 r. (...) oraz z dnia 1 października 1999 r. (...) w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na początku zauważyć należy, iż w zawartym w skardze do Sądu wniosku o wstrzymanie zaskarżonych decyzji wskazana została błędna podstawa prawna w postaci przepisu art. 201 par. 2 Kpa. Powołany przez skarżącego przepis nie obowiązuje od daty wejścia w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ na co wyraźnie wskazuje brzmienie art. 61 pkt 3 w zw. z art. 69 powołanej ustawy. W obowiązującym stanie prawnym wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu /w tym zaskarżonej decyzji/ lub zawieszenia czynności może być rozpatrywany w świetle przesłanek wskazanych w art. 40 ust. 1 powołanej wcześniej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Ponadto skarżący mógł prawnie skutecznie wnosić o wstrzymanie wykonania wyłącznie decyzji Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 17 listopada 1999 r. (...) bowiem ta właśnie decyzja wydana została w trybie samokontroli na podstawie art. 127 par. 3 Kpa tj. utrzymała w mocy wcześniejszą decyzję tego samego organu z dnia 1 października 1999 r. (...), tylko pierwsza z wymienionych decyzji podlegała zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ utrata uprawnień, o których stanowi art. 25 ustawy, następuje wobec osób pozbawionych tych uprawnień na podstawie prawomocnej decyzji, z wyjątkiem uprawnień określonych w art. 12 ustawy. W konkretnym przypadku nie ulega wątpliwości pozbawienie skarżącego uprawnień kombatanckich na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. "a" w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" powołanej ustawy, te bowiem przepisy wskazane zostały w podstawie materialnoprawnej zaskarżonej decyzji.
Organy administracji publicznej nie są władne na gruncie obowiązujących regulacji Kpa wydawać co do zasady decyzji prawomocnych lecz decyzje nieostateczne, ostateczne względnie decyzje, którym Kodeks nie nadaje żadnego kwalifikatora. Jedyny wyjątek w tym zakresie wynika z redakcji przepisu art. 269 Kpa, w którym dodano do słowa decyzja kwalifikator "prawomocna".
Tylko przy zaistnieniu określonych sytuacji prawnych decyzja ostateczna może stać się decyzją prawomocną i tylko w ograniczonym zakresie decyzja ostateczna może być pojmowana jako synonim decyzji prawomocnej. Nie ma podstaw do wniosku iżby na gruncie art. 26 ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego utrata uprawnień kombatanckich mogła następować ex lege z chwilą wydania decyzji ostatecznej o pozbawieniu uprawnień kombatanckich, są bowiem w pewnych ustawowo określonych sytuacjach powody uniemożliwiające stawianie znaku równości między decyzją ostateczną i prawomocną. Co więcej przyjęcie tezy o wygaśnięciu uprawnień, o jakich mowa, z chwilą wydania decyzji pozbawiających owych uprawnień należy uznać za sprzeczne z prawem.