Sprawa ze skargi M. i J. P. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w przedmiocie niewykonania orzeczenia Sądu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Asesor WSA Kayimierz Maczewski (spr.), Sedzia NSA Kazimiera Sobocińska, Protokolant Krzysztof Kapelczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 marca 2004r. sprawy ze skargi M. i J. P. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w przedmiocie niewykonania orzeczenia Sądu p o s t a n a w i a: o d r z u c i ć skargę.-

Uzasadnienie strona 1/2

M. i J. P. we wniosku z dnia [...] r. skierowanym do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie domagali się zastosowania w stosunku do Dyrektora Izby Skarbowej środków przewidzianych w art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. nr 74, poz. 368 ze zm).

Powołując się na art. 56 ustawy o NSA M. J. P. uzasadnili wniosek "notorycznym uchylaniem się organu podatkowego od zastosowania się do orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie" z 9 lipca 2003 r. (Sygn. akt: SA/Sz 2584/01). W wyroku tym wydanym po rozpoznaniu skargi M. J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny nakazał bowiem Izbie Skarbowej zwrot kosztów poniesionych przez Stronę, tj. kosztów opłaty sądowej w kwocie [...] zł. lecz pomimo dwukrotnego wzywania Dyrektora Izby Skarbowej /[...] r. i [...] r./ koszty te nie zostały Stronie zwrócone.

W piśmie procesowym z [...] r., będącym odpowiedzią na wniosek skarżących Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że przepis art. 31 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, stanowiący podstawę do wymierzenia organowi administracyjnemu grzywny w razie niewykonania w całości lub części orzeczenia Sądu, jest nierozerwalnie związany z art. 17 tejże ustawy, według którego Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1 - 4, tj. na decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, oraz na inne niż określone w pkt 1 - 3 akty lub czynności dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, przepis ten nie obejmuje zasądzanych przez sąd, w wydawanych przez siebie orzeczeniach, kosztów postępowania, a pogląd taki potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz komentarze prawnicze. Bezczynność, w rozumieniu art. 31 ustawy o NSA, należy zatem wiązać, zgodnie z art. 26 tej ustawy, tylko z sytuacjami skutkiem których Sąd zobowiązuje organ do wydania aktu lub dokonania czynności.

Dodatkowo Dyrektor Izby Skarbowej, wyjaśnił, że zwrot wskazywanych przez skarżących kosztów zasądzonych wyrokiem z dnia 9 lipca 2003 r. nastąpił dopiero [...] r., ze względu na brak środków finansowych w Izbie Skarbowej na wypłatę "zwrotu kosztów sądowych". W chwili rozpatrywania wniosku skarżących sporna należność jest już uregulowana i nie istnieje więc przedmiot sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał co następuje:

Stosownie do treści art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sadów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm./ sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało w nich zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sady administracyjne - w przedmiotowej sprawie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie.

Strona 1/2