Obowiązek uiszczenia opłat administracyjnych powstaje na podstawie przepisów odrębnych m.in. na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. 2000 nr 86 poz. 960/. Skoro przepisy prawa nie zobowiązują organu do wydania postanowienia w przedmiocie ustalenia obowiązku uiszczania opłaty skarbowej to skarga na bezczynność organu jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Piotra J. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. w przedmiocie wydania postanowienia o obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej postanawia - odrzucić skargę.
Piotr J. w skardze na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wnosi o nakazanie temu organowi wydania postanowienia w trybie art. 123 Kpa o "ustanowieniu kwoty 5 zł o jakiej mówi ustawa o opłatach cywilnoprawnych".
Z dołączonych do skargi załączników wynika, że Piotr J. pismem z dnia 1 października 2001 r. wezwał Miejskiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. do zapłaty tytułem "zadośćuczynienia za krzywdy jakich doznał na stosowanie procedury kwoty 30.000 zł."
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ś., w związku ze złożonym pismem z dnia 1 października 2001 r. wezwał Piotra J. do wypłacenia "należności w wysokości 5 zł tytułem opłat kosztów postępowania, które zgodnie z przepisami powinny być uiszczone z góry na podstawie art. 261 par. 1 Kpa".
W odpowiedzi na to pismo Piotr J. złożył wniosek o zwolnienie go od obowiązku uiszczania opłaty w kwocie 5 zł oraz skargę do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S.
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. pismem z dnia 6 listopada 2001 r. w odpowiedzi na skargę w sprawie uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 5 zł od wezwania do zapłaty z dnia 1 października 2001 r. poinformował Piotra J. że zostaje ona uwzględniona "ponieważ brak jest podstaw prawnych do żądania wniesienia opłaty skarbowej zgodnie z ustawą z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej". Ponadto jak organ ten pouczył skarżącego, że roszczeń związanych ze stratami na dobrach osobistych może dochodzić poprzez wytoczenie powództwa przed sądem powszechnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna z punktu widzenia formalnoprawnego, jak i merytorycznie brak jest podstaw do jej rozpatrzenia przez Sąd.
Nie oceniając merytorycznie zasadności wezwania do uiszczenia opłaty skarbowej należy podnieść, że stosownie do art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4. Dotyczy to między innymi takich spraw, które mogą być zakończone postanowieniem na które służy zażalenie, albo kończącym postępowanie, a także rozstrzygającym sprawę co do istoty.
Kontrola Sądu w takich sprawach sprowadza się przede wszystkim do sprawdzenia, czy istotnie organ administracji pozostaje w zwłoce z załatwieniem sprawy.
Obowiązek uiszczenia opłat administracyjnych powstaje na podstawie przepisów odrębnych między innymi na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. 2000 nr 86 poz. 960/. Skoro przepisy prawa nie zobowiązują organu do wydania postanowienia w przedmiocie ustalenia obowiązku uiszczania opłaty skarbowej to skarga na bezczynność organu jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 27 ust. 2 cytowanej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.