Wniosek Federacji Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych Pracowników Melioracji, Budownictwa Wodnego i Zaopatrzenia Rolnictwa w Wodę w PRL o stwierdzenie niezgodności przepisu par. 1 pkt 3 uchwały nr 131/88 Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników jednostek i zakładów budżetowych resortu rolnictwa, leśnictwa i gospodarki żywnościowej oraz służby doradztwa rolniczego wojewódzkich ośrodków postępu rolniczego z przepisami art. 112 ust. 1, art. 117 ust. 1 i art. 118 ustawy Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./~
Sentencja

Trybunał Konstytucyjny po rozpoznaniu sprawy z wniosku Federacji Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych Pracowników Melioracji, Budownictwa Wodnego i Zaopatrzenia Rolnictwa w Wodę w PRL o stwierdzenie niezgodności przepisu par. 1 pkt 3 uchwały nr 131/88 Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1988 r. zmieniającej uchwałę w sprawie zasad wynagradzania pracowników jednostek i zakładów budżetowych resortu rolnictwa, leśnictwa i gospodarki żywnościowej oraz służby doradztwa rolniczego wojewódzkich ośrodków postępu rolniczego z przepisami art. 112 ust. 1, art. 117 ust. 1 i art. 118 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./

postanawia umorzyć postępowanie w sprawie.

Uzasadnienie

Wprowadzony kwestionowanym przepisem do uchwały nr 124/87 Rady Ministrów z dnia 17 sierpnia 1987 r. (...) ust. 2 par. 12, stanowiący że "o wysokości poszczególnych składników wynagrodzenia członków kierownictwa biur spółek wodnych i ich związków, o których mowa w ust. 1, decydują właśnie terenowe organy administracji państwowej o właściwości ogólnej nadzorujące spółki wodne i ich związki", pozostaje w niezgodności ze wskazanymi we wniosku przepisami, z których wynika, że czynność prawna objęta zakwestionowanym przepisem należy do zarządu spółki wodnej /lub zarządu związku spółek wodnych/ jako statutowych organów tych organizacji posiadających osobowość prawną i nie mieści się w uprawnieniach nadzorczo-kontrolnych sprawowanych w odniesieniu do spółek wodnych i ich związków przez właściwe terenowe organy administracji państwowej.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej, który na podstawie art. 38 pkt 1 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych /Dz.U. nr 35 poz. 192/ uprawniony został do realizacji delegacji ustawowej zawartej w art. 79 Kodeksu pracy, przewidzianej dotąd dla Rady Ministrów, a polegającej na określeniu zasad wynagradzania za pracę oraz przyznawania innych świadczeń, wydał zarządzenie z dnia 7 kwietnia 1990 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników jednostek i zakładów budżetowych resortu rolnictwa i gospodarki żywnościowej. Zarządzenie to weszło w życie z dniem podpisania - z mocą od dnia 1 stycznia 1990 r. W związku z powyższym z mocy art. 80 powołanej wyżej ustawy z dnia 30 maja 1989 r. utraciła w całości moc obowiązującą uchwała nr 124/87 Rady Ministrów ze zmianami wprowadzonymi m.in. uchwałą nr 131/88, co stwierdzono w par. 17 pkt 4 wymienionego zarządzenia z dnia 7 kwietnia 1990 r.

Wymienione zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej nie zawiera odpowiednika kwestionowanego par. 12 ust. 2 uchwały nr 124/87 Rady Ministrów, co w świetle dotychczasowej judykatury Trybunału Konstytucyjnego obligowałoby Trybunał do zbadania takiego przepisu z przepisami ustawowymi. Co więcej - zarządzenie to nie zawiera również odpowiednika par. 12 ust. 1 ani innego przepisu pozwalającego stosowanie określonych w zarządzeniu zasad wynagradzania do pracowników spółek wodnych i ich związków.

Strona 1/1