Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Arkadiusz Tomczak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi P. N. na postanowienie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o wypłatę miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 12 maja 2017 r. P. N., dalej: "Strona" lub "Skarżący", nadał w Urzędzie Pocztowym w W. Ś. skargę na postanowienie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z (...) marca 2017 r. nr (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o wypłatę miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (vide koperta, w której nadano skargę - karta nr 3 akt sądowych).
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że zaskarżone postanowienie zostało doręczone Skarżącemu 10 kwietnia 2017 r. (vide zwrotne potwierdzenie odbioru postanowienia - w aktach administracyjnych sprawy), a zatem po upływie trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi, co stanowiło podstawę do odrzucenia skargi przez tut. Sąd.
Pismem z 3 lipca 2017 r. Skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że w okresie od 6 kwietnia 2017 r. do 11 kwietnia 2017 r. przebywał w podróży służbowej i w konsekwencji nie odbierał bezpośrednio korespondencji wpływającej do firmy. Odbierał ją prawdopodobnie pracownik, który w czasie podróży służbowej Skarżącego rozpoczął urlop wypoczynkowy. Skarżący wskazał, że zapoznał się z korespondencją po powrocie do firmy, a pozostali pracownicy nie potrafili wskazać daty jej wpływu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Jednocześnie ustawa wymaga, aby strona składając wniosek uprawdopodobniła okoliczności wskazujące na brak jej winy w uchybieniu terminu. Ocenie Sądu podlega zatem, czy strona postępowania dołożyła wszelkiej możliwej staranności, jakiej należało od niej oczekiwać. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy nawet przy dochowaniu należytej staranności, nie można było usunąć przeszkody do dokonania czynności, inaczej mówiąc, gdy wykazane zostanie, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Przechodząc do rozpoznania złożonego wniosku należy podnieść, że w przedmiotowej sprawie bez wątpienia doszło do uchybienia terminu do wniesienia skargi, co stało się podstawą jej odrzucenia postanowieniem Sądu z 12 lipca 2017 r.
Oceniając zasadniczą przesłankę przywrócenia terminu, tj. brak winy po stronie Skarżącego Sąd uznał, że przesłanka ta nie została spełniona. Wskazać należy, że wywody przedstawione przez Stronę sprowadzają się do stwierdzenia, iż nie zawiniła ona uchybieniu terminowi do dokonania czynności procesowej w postaci złożenia skargi, ponieważ korespondencja dotycząca pisma nr (...) stanowiącego przedmiot skargi z 12 maja 2017 r. wpłynęła do firmy w czasie jego podróży służbowej i Skarżący zapoznał się z nią po powrocie do pracy. W ocenie Sądu samo twierdzenie, iż Skarżący - prowadzący działalność gospodarczą w ramach której zatrudnia pracowników - uchybił terminowi do dokonania czynności procesowej na skutek swojej nieobecności w pracy oraz w związku z nieprzekazaniem korespondencji wpływającej do firmy przez pracownika, nie stanowi wystarczającej podstawy do przywrócenia terminu i nie wskazuje braku winy Skarżącego w powstaniu uchybienia procesowego.