Wniosek w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA - Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w sprawie ze skargi M. O. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia ... lutego 2010 r. Nr ... w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi

Uzasadnienie strona 1/2

Zarządzeniem z dnia 13 maja 2010 r. strona skarżąca została wezwana do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie ... zł w terminie siedmiu dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu pod rygorem odrzucenia skargi.

Odpis zarządzenia został doręczony dorosłemu domownikowi, teściowi skarżącego w dniu 25 maja 2010 r. (dowód: data na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, k. 17 akt sądowych).

W zakreślonym terminie wpis od skargi nie został uiszczony, wobec czego Sąd postanowieniem z 23 czerwca 2010 r. odrzucił skargę.

Pismem z 8 lipca 2010 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że wezwanie doręczono teściowi, ponieważ skarżący wyjechał na kilka dni. Po powrocie do domu w dniu 5 czerwca 2010 r. dowiedział się o korespondencji i na pytanie o to, kiedy nadeszła otrzymał odpowiedź od teścia: "3-4 dni temu". Wskazał, że teściowie są osobami życzliwymi, lecz nieco starszymi i nieobeznanymi w wymogach procedury sądowej. Powołał się na orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wskazał, iż kilkakrotnie przypominał teściom przed wyjazdem, by zawiadomili go o nadejściu jakiejkolwiek korespondencji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Wniosek nie jest zasadny.

Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [Dz. U. Nr 153 poz. 1270 z późn. zm. - dalej: ppsa] jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Jednocześnie zgodnie z art. 87 § 1, § 2 i § 4 cyt. ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona skarżąca powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.

W ocenie Sądu strona skarżąca nie wykazała, że uchybiła terminowi do wniesienia skargi bez swojej winy. Kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. [v. wyrok NSA z 13 sierpnia 1998 r., sygn. akt III SA 7432/98]. Warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej jest zatem uprawdopodobnienie przez stronę, że mimo całej staranności nie mogła dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niej niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej. [v. wyrok NSA z 13 października 1999 r., sygn. akt IV SA 1656/97].

Po pierwsze z wniosku skarżącego nie wynika, aby kilkudniowy wyjazd był czynnością, której nie mógł przewidzieć oraz aby stanowił przeszkodę, której nie można przezwyciężyć aby uzupełnić wymagany brak formalny skargi. Przebywanie poza miejscem zamieszkania skarżącego nie może świadczyć o braku winy w uchybieniu terminowi, bowiem skarżący nie wskazał, że uzupełnienie braku formalnego skargi poprzez jej opłacenie nie mogło zostać dokonane podczas wyjazdu.

Strona 1/2