Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: przewodniczący - Sędzia WSA - Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 1132/11 w sprawie ze skargi S.M. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2011 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: 1. uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2011 r. sygn. akt VSA/Wa 1132/11; 2. odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braku formalnego skargi.
Pismem z dnia 27 kwietnia 2011 r. Z.G. reprezentujący S.M. wniósł skargę na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2011 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2011 r. Nr [...] orzekającej o odmowie udzielenia Cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
Zarządzeniem z dnia 26 maja 2011 r. wezwano pełnomocnika strony skarżącej do usunięcia braków formalnych skargi poprzez wykazanie w terminie 7 dni, iż spełnia wymogi dla pełnomocnika procesowego określone w przepisie art. 35 § 1 ppsa oraz złożenie pełnomocnictwa do reprezentowania strony skarżącej bądź, poprzez osobiste podpisanie skargi przez stronę skarżącą i odesłanie po podpisaniu do sądu. Wezwanie doręczono w dniu 8 czerwca 2011 r. Zarządzenie nie zostało wykonane.
Pismem z dnia 4 lipca 2011 r. S.M. zwróciła się o przywrócenie terminu do usunięcia braku formalnego skargi. W uzasadnieniu wniosku wskazała, iż miała utrudniony kontakt ze swoim pełnomocnikiem, ponieważ nie odbierał on telefonów od skarżącej. Do wniosku dołączono skargę podpisaną przez skarżącą.
Postanowieniem z dnia 29 września 2011 r. oddalono wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi.
Pismem z dnia 17 października 2011 r. skarżąca złożyła zażalenie na ww. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - dalej zwana p.p.s.a. jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Dokonując autokontroli zaskarżonego postanowienia Sąd doszedł do przekonania, że złożone zażalenie jest oczywiście uzasadnione.
Jak wynika z akt sprawy zarządzenie do usunięcia braku formalnego skargi poprzez nadesłanie pełnomocnictwa lub podpisanie skargi bezpośrednio przez skarżącą skierowane zostało jedynie do Z.G., który jak wskazano w zażaleniu nie jest osobą spełniającą wymogi określone treścią art. 35 ppsa.
Nie ulega wątpliwości, że wobec złożenia skargi przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem w sprawie stosowne wezwanie do usunięcia braku skargi poprzez jej podpisanie winno być skierowane bezpośrednio do strony skarżącej. Tym samym zaskarżone postanowienie należało uchylić w trybie autokontroli.
Odnosząc się do punktu 2 rozstrzygnięcia wskazać natomiast należy, iż zgodnie z art. 88 ww ustawy, spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Mając na uwadze, iż strona skarżąca usunęła brak formalny skargi załączając własnoręcznie podpisany egzemplarz skargi nie ma potrzeby kierować stosownego wezwania do strony skarżącej. W sprawie niniejszej nie nastąpiło zatem uchybienie obowiązującego terminu i z tego względu wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi podlega odrzuceniu z mocy art. 88 ppsa.
Niezwłocznie po uprawomocnieniu się niniejszego rozstrzygnięcia skardze zostanie nadany dalszy bieg.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 195 § 2 i art. 88 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji.