Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Barbara Mleczko-Jabłońska po rozpoznaniu w dniu 16 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi F. S.A. w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2010 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kosztów egzekucyjnych, postanawia: - oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia;
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2010 r. pełnomocnik skarżącej zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. W jego uzasadnieniu podniosła, że skarżąca znajduje się w trudnej sytuacji finansowej - rok 2009 zamknęła stratą w wysokości 151.000.000 zł. Jako powód tej sytuacji pełnomocnik skarżącej wskazała kryzys finansowy, który szczególnie dotknął przemysł motoryzacyjny. W konsekwencji skarżąca była zmuszona znacznie ograniczyć swoje plany produkcyjne i zwolnić blisko 700 pracowników. Skarżąca w dalszym ciągu prowadzi produkcję zatrudniając ponad 4.500 osób. W ocenie pełnomocnika skarżącej przymusowe wykonanie zaskarżonego postanowienia uniemożliwi pozyskanie nowych zamówień i utrzymanie tych miejsc pracy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże stosownie do § 3, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Instytucja wstrzymania wykonania ma jednak charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w przypadku zaistnienia przesłanek enumeratywnie wymienionych w art. 61 § 3 cyt. ustawy, tj. w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Ponadto należy wyjaśnić, że wstrzymanie wykonania orzeczeń organów administracji na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. nie jest instytucją, którą można zastosować do wszystkich aktów wydawanych przez organy administracji. Możliwość wstrzymania wykonania nie dotyczy tych orzeczeń, którym nie można nadać w postępowaniu administracyjnym rygoru natychmiastowej wykonalności (v. Z. Kmieciak Ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Państwo i Prawo 2003/5/18).
W doktrynie podkreśla się, że wykonanie aktu administracyjnego oznacza spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu (v. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, wyd. LexisNexis, Warszawa 2004 r., s. 122).
Przedmiotem ochrony tymczasowej nie może być zatem akt administracyjny mający charakter odmowny. Wstrzymaniu wykonania podlega natomiast wyłącznie taki akt administracyjny, który nadaje się do wykonania i wymaga wykonania. Wykonanie aktu administracyjnego dotyczy tymczasem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (v. T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie sądowo-administracyjne, wyd. LexisNexis, Warszawa 2004, s. 217).
Postanowienie odmawiające umorzenia kosztów egzekucyjnych, jako akt administracyjny odmowny, w ocenie Sądu nie nadaje się do wykonania.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny, orzekł jak w sentencji postanowienia.