Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA - Dorota Mydłowska po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2010 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu dostosowania gospodarstw rolnych do standardów UE postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2010 r. Nr [...]
W dniu 24 sierpnia 2010 r. A. K. reprezentowany przez pełnomocnika adw. R. K. złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Pełnomocnik wskazał, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje pozbawienie jego mandanta możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb dnia codziennego jego i najbliższej rodziny. Podkreślił, iż wyegzekwowanie kwoty w wysokości wskazanej w upomnieniu, ze względu na jej wysokość, doprowadzi w konsekwencji do egzekucji z nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego Skarżącego ewentualnych ruchomości wchodzących w skład gospodarstwa, a niezbędnych do produkcji rolnej, co spowoduje utratę źródła utrzymania Skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej - p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy. Z reguły wiąże się z obawą wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, zaś jej zastosowanie nie może być poprzedzone merytoryczną oceną zasadności skargi lub obawą wystąpienia jakiejkolwiek straty. Podstawową przesłanką wstrzymania, jest wykazanie we wniosku, niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym ostatnim wypadku, chodzi o taką szkodę (majątkową a także niemajątkową), kiedy nie będzie możliwe przywrócenie stanu pierwotnego, w szczególności jeśli szkoda będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia. Chodzi zatem o sytuację, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla strony skarżącej lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu lub zdrowiu (v. postanowienie NSA z 20.12.2004 r. Sygn. akt GZ 138/04).
W ocenie Sądu przedstawiona przez skarżącego trudna sytuacja majątkowa potwierdzona w postanowieniu Sądu z dnia 25 października 2010 r. o przyznaniu skarżącemu częściowego prawa pomocy uzasadnia obawę, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody jak też trudne do odwrócenia skutki. Niewątpliwie grożąca skarżącemu egzekucja kwoty 23386,53 zł kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu dostosowania gospodarstw rolnych do standardów UE będzie stanowiła dla niego znaczną dolegliwość w postaci utraty płynności finansowej. Niebezpieczeństwo zaprzestania regulowania bieżących zobowiązań oceniane z uwzględnieniem charakteru działalności skarżącego należy uznać za równoznaczne z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody.
W konsekwencji wniosek skarżącego należało uznać za uzasadniony.
Z wyżej wymienionych względów Sąd w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia