Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA - Danuta Dopierała po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi T. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz Fundusz Pracy postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi;
Pismem z dnia 4 września 2009 r. skarżący wniósł skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2009 r. W skardze zawarł wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Uzasadniając tenże wniosek skarżący podniósł, że skarżoną decyzję doręczono mu w dniu 27 lipca 2009 r. W tym okresie pogorszyło się zdrowie jego rodziców, w związku z czym nie mógł bezzwłocznie zająć się sporządzeniem skargi. Udał się do Inspektoratu ZUS w P., gdzie uzyskał informację, że skarga wniesiona po upływie 30-dniowego terminu też zostanie rozpoznana. W dniu 29 sierpnia 2009 r. udał się do prawnika, który poinformował go, że w zaistniałej sytuacji musi złożyć wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Zgodnie z literalnym brzmieniem cytowanego przepisu oraz jednolitą linią orzecznictwa, przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej uzależnione jest od kryterium braku winy. Jak to zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r. (Sygn. Akt GZ 139/04), chodzi o to, że strona, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym musi wykazać dołożenie szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Zajęcie stanowiska odmiennego uwzględniającego subiektywny miernik staranności wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności. Literatura i orzecznictwo do przeszkód uniemożliwiających terminowe dokonanie czynności z uwagi na różnorodność zjawisk życiowych zalicza przerwę w komunikacji, nagłą chorobę strony, która nie pozwala na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar, itp.
Skarżący w uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie wskazał w ocenie Sądu żadnych okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić brak jego winy w uchybieniu terminu. Powołał się jedynie na konieczność sprawowania opieki nad rodzicami. Nie wskazał jednak, jak długo opiekował się nimi, nie przestawił też żadnego zaświadczenia lekarskiego, które potwierdziłoby wystąpienie choroby rodziców i konieczność sprawowania nad nimi opieki.
Dodać należy, iż przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Odnosząc się do kryterium braku winy, Sąd przyjmuje pogląd, iż o braku winy skarżącego można by mówić jedynie wówczas, gdyby nie mógł on usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu "największego w danych warunkach wysiłku". W omawianym przypadku, w ocenie Sądu, skarżący takiej możliwość nie był pozbawiony. Przy ocenie winy strony lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu, wniosek skarżącego takich okoliczności nie zawiera. W aktach sprawy brak jest w szczególności potwierdzenia, iż skarżący uzyskał w Inspektoracie ZUS w P. informację, na którą powołuje się we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Z akt administracyjnych, a dokładniej - z pouczenia zawartego w zaskarżonej decyzji wynika natomiast, że skarżący został prawidłowo poinformowany o terminie i sposobie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.