Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Irena Jakubiec-Kudiura, Sędzia WSA - Andrzej Kania, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski (spr.), Protokolant specjalista - Izabela Wrembel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2013 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na akt Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu promesy dofinansowania przedsięwzięcia z zakresu kinematografii postanawia: odrzucić skargę.
"A." Sp. z o.o. w W. (zwana dalej: skarżącą) pismem z [...] maja 2013 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na akt Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej (zwanego dalej: Dyrektorem Instytutu) z [...] marca 2013 r. w przedmiocie przedłużenia terminu obowiązywania promesy z [...] marca 2012 r. oraz zmiany jej treści.
W swej skardze skarżąca wskazała, że [...] marca 2012 r. Dyrektor Instytutu wydał skarżącej promesę udzielenia dofinansowania na produkcję filmu "[...]". Zgodnie z treścią § 14 rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie udzielania przez Polski Instytut Sztuki Filmowej dofinansowania przedsięwzięć z zakresu kinematografii (Dz. U. Nr 219, poz. 1870 ze zm.), promesa obowiązywała przez okres sześciu miesięcy, tj. do [...] września 2012 r.
W toku wykonywania czynności związanych z dofinansowaniem projektu okazało się, że skarżąca potrzebuje dodatkowego czasu na ukończenie procedury podpisywania umów z zagranicznymi koproducentami. W związku z tym skarżąca zwróciła się do Dyrektora Instytutu z wnioskiem o przedłużenie terminu obowiązywania promesy. Dyrektor Instytutu uwzględnił wniosek skarżącej i przedłużył termin obowiązywania promesy do [...] listopada 2012 r.
Z kolejnym wnioskiem o przedłużenie okresu obowiązywania promesy skarżąca wystąpiła 13 lutego 2013 r. W odpowiedzi Dyrektor Instytutu pismem z [...] marca 2013 r. (doręczonym skarżącej 19 marca 2013 r.) poinformował skarżącą, że termin obowiązywania promesy dofinansowania produkcji filmu fabularnego "[...]" został przedłużony do 13 marca 2013 r., a także, że warunkiem uruchomienia dofinansowania jest rozliczenie projektu filmu fabularnego "[...]" (umowa o dofinansowanie z [...] lipca 2011 r. ).
Skarżąca w piśmie z [...] marca 2013 r. do Dyrektora Instytutu oświadczyła, że wszystkie warunki określone w promesie udzielonej [...] marca 2012 r. zostały spełnione i wyraziła gotowość do podpisania umowy o udzielenie dofinansowania.
Następnie w związku z tym, że ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111 ze zm.) nie uzależnia udzielenia dofinansowania od rozliczenia innej dotacji, dotyczącej produkcji innego filmu, pismem z [...] kwietnia 2013 r. skarżąca wezwała Dyrektora Instytutu do usunięcia naruszenia prawa polegającego na wydaniu rozstrzygnięcia niezgodnego z przepisami ustawy o kinematografii. Równocześnie złożyła odwołanie od decyzji, a to wobec braku jednoznacznego określenia formy rozstrzygnięć Dyrektora Instytutu w przedmiocie wydania lub zmiany warunków promesy udzielenia dofinansowania.
Dyrektor Instytutu pismem z [...] kwietnia 2013 r. (doręczonym skarżącej 23 kwietnia 2013 r.) poinformował, że jego pismo z [...] marca 2013 r. zawierające decyzję o przedłużeniu promesy dofinansowania filmu "[...]" oraz wskazaniu warunku uruchomienia dofinansowania polegającego na rozliczeniu projektu fabularnego pt. "[...]", nie podlega zaskarżeniu, a decyzja Dyrektora Instytutu w nim wyrażona nie może zostać zmieniona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Dyrektor Instytutu wyjaśnił, że w przypadku gdy brak jest przepisów, które upoważniają Instytut do wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie dofinansowania przedsięwzięć z zakresu kinematografii. Dyrektor Instytutu zwrócił uwagę, że art. 23 ust. 3 ustawy o kinematografii stanowi, że Instytut udziela dofinansowania przedsięwzięcia w drodze umowy cywilnoprawnej, którą w imieniu Instytutu zawiera Dyrektor, po zasięgnięciu opinii ekspertów. Przepis ten jednoznacznie przesądza o prywatnoprawnym charakterze dofinansowania udzielanego przez Instytut. Ponadto wskazał, że strony mają pewną swobodę w kreowaniu stosunków cywilnoprawnych, która może być wykorzystywana przez nie właśnie przy kształtowaniu i zawieraniu umów, dlatego też Instytut mógł uzależnić wypłatę dofinansowania, od rozliczenia się z projektu "[...]". Dyrektor Instytutu wyjaśnił, że przypadek gdy Minister Kultury jest organem odwoławczym od rozstrzygnięć wydanych przez niego, został jasno przewidziany przez ustawę o kinematografii w art. 19 ust. 9 (dotyczy należności z tytułu wpłat).