Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Dorota Mydłowska po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A." Sp. z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia ... maja 2011 r. Nr ... w przedmiocie określenia kwoty należności celnych i kwoty podatku od towarów i usług postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi
Zaskarżona decyzja została doręczona skarżącej stronie w dniu 20 maja 2011 r. (potwierdzenie doręczenia - k. 51 verte akt adm.), natomiast skarga została nadana w polskim urzędzie pocztowym w dniu 21 czerwca 2011 r. (koperta- k. 6 akt sądowych).
Postanowieniem z dnia 14 września 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 1562/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił powyższą skargę z uwagi na przekroczenie terminu do jej wniesienia. Postanowienie zostało doręczone stronie skarżącej w dniu 21 września 2011 r. (k. 27)
W piśmie datowanym na 26 września 2011 r., które wpłynęło do organu w dniu 29 września 2011 r. strona zawarła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi. Do wniosku załączyła skargę. Uzasadniając wniosek wskazała, iż uchybiła terminowi bez swojej winy, a wiedzę o uchybieniu terminu, co jest równorzędne z ustaniem przyczyny uchybienia terminowi uzyskała 20 września 2011 r. Podniosła, że osoba, której powierzono wysyłanie korespondencji nie powiadomiła pracodawcy o uchybieniu swoich obowiązków. W konsekwencji powyższego spółka pozyskała wiedzę o tym fakcie dopiero po czterech miesiącach. Strona podkreśliła też, że w stosunku do osoby, która zaniedbała swe obowiązki zostały wyciągnięte konsekwencje i nie można przyjąć, że uchybienie tej osoby jest zaniedbaniem spółki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje.
Stosownie do treści art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej: p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie, zgodnie z art. 88 tej ustawy, spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Wniosek skarżącego uznać należy za spóźniony, bowiem jego wniesienie do Sądu nastąpiło z naruszeniem ustawowego terminu, określonego w omawianym art. 87 § 1 p.p.s.a.
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż termin do złożenia skargi upłynął w dniu 20 czerwca 2011 r. Skarżąca strona - w dniu 21 czerwca 2011 r. - dokonała czynności procesowej przed Sądem, tj. złożyła skargę w polskim urzędzie pocztowym. Tym samym przyjąć należy, iż przyczyna uchybienia terminowi ustała najpóźniej w dniu dokonania tej czynności, tj. 21 czerwca 2011 r., skoro skarżąca w tym dniu była w stanie nadać korespondencję.
Podniesienia wymaga, iż termin siedmiu dni do wniesienia pisma liczy się od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a nie od czasu dowiedzenia się o tym (por. komentarz do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek; Zakamycze 2005, s. 217). Takie też stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 6 grudnia 2007 r. o sygn. akt. II GZ 186/07.
Nie można zatem skutecznie skorzystać z instytucji przywrócenia terminu w sytuacji, w której skarżąca strona - po jego uchybieniu - dokonuje w terminie o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. jedynie samej czynności, nie składając wraz z nią jednocześnie (bądź w ciągu omawianych siedmiu dni) wniosku o przywrócenie terminu do jej dokonania.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż termin do złożenia przedmiotowego wniosku rozpoczął swój bieg dnia następnego po dniu, w którym ustała przyczyna uchybienia i upłynął w dniu 28 czerwca 2011 r. W konsekwencji, wniosek strony skarżącej o przywrócenie terminu datowany na 26 września 2011 r. uznać należy za spóźniony i jako taki podlegający odrzuceniu.
Na marginesie zauważyć należy, iż we wniosku skarżąca nie wskazała takich okoliczności, które świadczyłyby o braku jej winy w niezachowaniu ustawowego terminu, zaś stosownie do treści art. 86 § 1 p.p.s.a. brak zawinienia w uchybieniu terminu stanowi konieczną przesłankę do uwzględnienia wniosku strony.
W tym stanie rzeczy wniosek strony skarżącej jako spóźniony podlega odrzuceniu na podstawie art. 88 ustawy p.p.s.a., o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił w sentencji.