Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Jarosław Stopczyński po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. Sp. z o.o. w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi B. Sp. z o.o. w W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu dofinansowania ze środków unijnych postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Wnosząc skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na opisaną w komparycji decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju B. Sp. z o.o. w W. złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że kwota na którą opiewa zaskarżona decyzja jest bardzo wysoka w porównaniu do możliwości finansowych skarżącej spółki. Rozpoczęcie egzekucji przed merytorycznym rozpatrzeniem sprawy przez Sąd oznaczałoby całkowite zablokowanie kont i w efekcie utratę płynności finansowej. Z kolei brak możliwości płatniczych skarżącej spowoduje wstrzymanie realizacji aktualnie prowadzonych projektów, co będzie swoistą spiralą prowadząca do upadłości spółki. Skarżąca podniosła, że przerwanie projektów z powodu zajęcia rachunków bankowych i braku środków pieniężnych oznacza całkowite unicestwienie celów założonych przy realizacji tych projektów i w efekcie bezpowrotną utratę oraz bezproduktywne zużycie dotychczas przeznaczonych na realizację środków publicznych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej: "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie powołanego przepisu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. W postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 (dostępne w CBOSA, http://orzeczenia.nsa.gov.pl) NSA stwierdził, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Zaś trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, dostępne w CBOSA).