Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie z 30 października 2012r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Krajewska po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia E. L. na postanowienie WSA w Warszawie z 30 października 2012r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi E. L. na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2011r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania p o s t a n a w i a: I. uchylić postanowienie z 30 października 2012r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, II. przywrócić termin do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z 26 lipca 2012r.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 30 października 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił E. L. przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z 26 lipca 2012r. Wyrokiem tym tut. Sąd oddalił skargę na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] października 2011r. w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją ostateczną Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] lipca 2003r.

Sąd wskazał, że skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku było przez niego niezawinione. W ocenie Sądu skarżący nie dopełnił należytej staranności przy podejmowaniu czynności w postępowaniu sądowym, gdyż mając świadomość zaników pamięci powinien ustanowić pełnomocnika dla zabezpieczenia swoich interesów.

W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wskazał, że nie zgadza się z jego treścią. Pismem z 8 kwietnia 2013r. pełnomocnik strony uzupełnił treść zażalenia, wnosząc o zmianę postanowienia WSA w Warszawie z 30 października 2012r. i przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Autorka zażalenia wskazała, że skarżący cierpi na zaniki pamięci i nie obejmował swoją świadomością faktu, że płynie termin na zgłoszenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Choroba skarżącego, co podkreśliła pełnomocnik ma charakter stałego zaburzenia, a stan majątkowy nie pozwalał skarżącemu na wygenerowanie środków na opłacenie profesjonalnego pełnomocnika. Do pisma zostało załączone orzeczenie o niepełnosprawności skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 195 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 , poz. 270 ze zm., dalej zwaną "ppsa") "jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo (...)". Tak określona podstawa uchylenia wskazuje, że mogą być nią objęte zarówno przyczyny formalne, które zadecydowały o wydaniu zaskarżonego postanowienia, jak i względy merytoryczne.

W myśl przepisu art. art. 86 § 1 w/w ustawy jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 ppsa).

W niniejszej sprawie zażalenie pełnomocnika strony skarżącej jest oczywiście uzasadnione. Wykazano stosownym dokumentem, że skarżący jest osobą niepełnosprawną, cierpiącą na zaniki pamięci i zaburzenia czynności mózgu, a jego schorzenie ma charakter trwały. Skarżący wymaga całkowitego wsparcia w codziennej egzystencji, jest osobą która nie ma świadomości o biegu terminu do podjęcia stosownych działań. Czyni to zarzut zawinienia w niezachowaniu terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku niezasadny.

W tej sytuacji zażalenie należało uznać za oczywiście uzasadnione. Wobec powyższego, na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 195 § 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1