Referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi L. P. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] sierpnia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania wizy pobytowej krajowej p o s t a n a w i a : - zasądzić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na rzecz adwokata J. W., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 219,60 zł (dwieście dziewiętnaście złotych i sześćdziesiąt groszy), w tym: tytułem wynagrodzenia kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) oraz tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 39,60 zł (trzydzieści dziewięć złotych i sześćdziesiąt groszy).
Postanowieniem z 27 listopada 2008 r. przyznano skarżącej stronie prawo pomocy w zakresie całkowitym, w tym poprzez ustanowienie adwokata z urzędu.
Wyrokiem z 6 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie oddalił skargę strony oraz zasądził na rzecz ustanowionego adwokata - J. W. - koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W dniu 1 czerwca 2009 r. pełnomocnik strony sporządził i wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną, w której zawarł wniosek (in fine) o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną w instancji kasacyjnej, gdyż wynagrodzenie to nie zostało ani w części ani w całości pokryte.
Po przeprowadzeniu w dniu 26 listopada 2009 r. rozprawy - z udziałem ustanowionego pełnomocnika - Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. Jednocześnie w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wskazał, iż wynagrodzenie pełnomocnika za wykonaną pomoc prawną przyznawane jest przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Rozpoznając wniosek należało zwarzyć, co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Aktem prawnym regulującym powyższe zasady jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Zgodnie z § 19 pkt 1 rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5. Stawki minimalne w postępowaniu przed sądem administracyjnym zostały określone w Rozdziale 5 rozporządzenia. W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi - 75% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 100% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W przedmiotowej sprawie - nieobjętej wpisem stosunkowym - stawka minimalna wynosi 240 zł (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit c rozporządzenia).
Mając zatem na uwadze, iż wyznaczony w sprawie adwokat został ustanowiony w postępowaniu sądowym w pierwszej instancji, w którym brał udział, sporządził i wniósł skargę kasacyjną oraz stawił się na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, zasądzić należało na jego rzecz wynagrodzenie w wysokości 75% stawki minimalnej, tj. w wysokości 180 zł.
Jednocześnie stosownie do treści § 20 omawianego rozporządzenia, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub części. Zgodnie natomiast z § 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty (...) sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Biorąc powyższe pod uwagę oraz wobec oświadczenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu, że koszty pomocy nie zostały pokryte przez skarżącą stronę, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.