Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie nałożenia kary z tytułu wnioskowania o refundację wyższą niż stosowana;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz - Wóltańska, Sędzia WSA - Michał Sowiński (spr.), Protokolant - spec. Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi M.-G. Spółka z o.o. Spółka komandytowo-akcyjna w W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary z tytułu wnioskowania o refundację wyższą niż stosowana; postanawia: - zawiesić postępowanie sądowe do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. akt. V SA/Wa 2563/11.

Inne orzeczenia o symbolu:
6309 Inne o symbolu podstawowym 630
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Zawieszenie/podjęcie postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Uzasadnienie

W dniu [...] grudnia 2011 r. (data nadania) M. - G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna, dalej "skarżąca" wniosła skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2011 r. w nałożenia kary z tytułu wnioskowania o refundacje wyższą niż stosowana.

W dniu [...] kwietnia 2012 r. do Sądu wpłynął wniosek skarżącej o zawieszenie niniejszego postępowania sądowego do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie zarejestrowanej pod sygnaturą: VSA/Wa 2563/11, ponieważ rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zależy od wyniku postępowania w sprawie VSA/Wa 2563/11.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Instytucję zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego regulują przepisy art. 56 oraz art. 123 do art. 126 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. 153, poz. 1270 ze zm.; dalej "p.p.s.a."). Instytucja ta tworzy sytuację, w której trwa nadal stan zawisłości sprawy sądowoadministracyjnej, nadal istnieją powstałe stosunki prawnoprocesowe, ale tok postępowania ulega wstrzymaniu, sprawa "spoczywa" bez biegu, terminy nie biegną lub podlegają wstrzymaniu, a czynności procesowe nie są podejmowane, z wyjątkiem tych które mają na celu podjęcie postępowania albo wstrzymanie wykonania aktu lub czynności (art. 127 p.p.s.a.).

Spośród wskazanych przepisów w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Stosownie do tego przepisu sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Analiza powołanego przepisu prowadzi do wniosku, iż zawieszenie postępowania w tym przypadku jest fakultatywne, a o zawieszeniu postępowania decydują względy celowościowe, przy czym ocena tej celowości należy do sądu (por. T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romanowska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, s. 400 i n. oraz J.P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2004, s. 189 - 190).

W ocenie Sądu, rozstrzygnięcie sprawy nałożenia skarżącej kary z tytułu wnioskowania o nienależną refundację wnioskiem W. o numerze [...] z dnia [...] kwietnia 2005 r., uzależnione jest od uprzedniego prawomocnego rozstrzygnięcia skargi w sprawie V SA/Wa 2563/11 w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranych środków z tytułu refundacji wywozowej.

Podstawę nałożenia na skarżącą kary pieniężnej stanowiły przepisy art. 48 ust.1 lit a) i ust. 4 oraz art. 49 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 186 z 17.7.2009 str. 1). Zgodnie z art. 48 ust.1 lit a) ww. rozporządzenia "W przypadku stwierdzenia, ze w celu przyznania refundacji wywozowej eksporter złożył wniosek o refundację wyższą od refundacji stosowanej, refundacją należną w przypadku danego wywozu jest refundacja stosowaną do produktów faktycznie wywiezionych, zmniejszoną o kwotę odpowiadającą: połowie różnicy między refundacją wnioskowaną a refundacją stosowaną do wywozu faktycznie dokonanego". Z kolei art. 48 ust. 4 rozporządzenia, mówi, kiedy nie stosuje się tej kary. Zgodnie z art. 49 ust.1 rozporządzenia nr 612/2009 "Bez uszczerbku dla obowiązku uiszczenia kwoty ujemnej na podstawie art. 48 ust. 5, beneficjent zwraca kwoty nienależne otrzymane, łącznie z karą stosowaną na podstawie art. 48 ust. 1..." Natomiast w świetle art. 48 ust. 4 lit b) "Obowiązek zwrotu, o którym mowa w ust.1 nie ma zastosowania jeżeli okres, który upłynął między dniem zawiadomienia beneficjenta o ostatecznej decyzji o przyznaniu refundacji a dniem przekazania beneficjentowi przez władze krajowe lub wspólnotowe pierwszej informacji o rodzaju nienależnej płatności, jest dłuższy niż cztery lata ...". "W przypadku niedokonania zwrotu na mocy niniejszego ustępu sankcji administracyjnej na podstawie art. 48 ust. 1 lit a) nie stosuje się" (art. 49 ust. 4 tiret 3 zdanie ostatnie).

Interpretacja powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że o zasadności nałożenia kary pieniężnej decyduje ustalenie, czy eksporter otrzymał refundację wyższą od refundacji stosowanej, a ponadto, czy nie zachodzi przypadek braku obowiązku zwrotu tej refundacji. Rozstrzygnięcie w zakresie zasadności zwrotu środków z tytułu zawyżonej refundacji stanowi kwestię wstępną (prejudycjalną) dla rozstrzygnięcia o zasadności kary pieniężnej nakładanej w związku z zawyżeniem refundacji.

Przedmiotem sprawy o sygn. akt: V SA/Wa 2563/11 jest ocena zgodności z prawem decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi ustalającej nienależnie pobrane środki z tytułu refundacji wywozowej. Wynikiem tego postępowania będzie zatem rozstrzygnięcie, czy skarżąca uzyskała zawyżoną refundację wywozową oraz, czy zachodził przypadek uniemożliwiający orzeczenie o obowiązku jej zwrotu, a co za tym idzie możliwość nałożenia kary pieniężnej, której zasadność nałożenia skarżąca kwestionuje w niniejszym postępowaniu.

Zatem przedmiotem postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie pod sygn. akt: V Sa/Wa 2563/11 są kwestie mające wstępny wpływ na zasadność nałożenia na skarżącą kary pieniężnej, a co za tym idzie na wynik niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego.

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6309 Inne o symbolu podstawowym 630
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Zawieszenie/podjęcie postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi