Referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. N. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] września 2008 r. Nr [...] w przedmiocie zmniejszenia kwoty indywidualnej dostaw mleka p o s t a n a w i a : oddalić wniosek.
Postanowieniem z 11 lutego 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. N. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z [...] września 2008 r.
Na wniosek skarżącego przyznane zostało - postanowieniem z 2 czerwca 2009 r. - prawo pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
Wyznaczony pełnomocnik - adwokat M. S. - wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego, który został oddalony przez Sąd postanowieniem z 26 sierpnia 2009 r.
W dniu 7 września 2009 r. pełnomocnik złożył zażalenie na postanowienie oddalające wniosek, w którym zawarł wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.
Postanowieniem z 6 października 2009 r. o sygn. akt II GZ 221/09 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie.
Rozpoznając wniosek należało zauważyć, co następuje:
Stosownie do treści przepisu § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Wniosek wyznaczonego w niniejszej sprawie adwokata - zawarty w zażaleniu z 7 września 2009 r. - takiego oświadczenia nie zawiera. W tym miejscu podnieść należy, iż oświadczenie o którym mowa winno być wyraźne. Za takim stanowiskiem przemawia nie tylko literalna wykładnia przywołanego przepisu ale również umieszczenie go w ramach aktu prawnego, w którego tytule wskazano, że normuje kwestie dotyczące kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Przyjąć zatem należy, iż ustawodawca wprowadzając omawiany zapis nałożył obowiązek nie tyle oświadczenia, czy koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu są "nieopłacone" (bo takie są ze swej natury, tj. nieopłacone w sądzie przed którym sprawa się toczy) lecz czy nie zostały one "zapłacone" - a co więcej - w całości lub w części.
W tym stanie sprawy, wniosku ustanowionego pełnomocnika nie można było uwzględnić. Dodać należy, iż powyższe stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny wskazując, iż brak oświadczenia o jakim mowa § 20 ww. rozporządzenia wywołuje skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia i nie stosuje się do niego trybu uzupełniania jego braków, opisanego w art. 49 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.); vide: wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2006 r. sygn. akt II FSK 862/05, Lex nr 242945.
Z wyłożonych względów, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.