Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 1 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] listopada 2008 r. Nr [...] w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: zawiesić postępowanie sądowe;
Pismem z 3 października 2008r. skarżący - S. S. wniósł skargę na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zawierając w niej wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym oraz wskazując jako adres zamieszkania - Areszt w Celu Wydalenia w S. przy [...] Oddziale Straży Granicznej oraz adres do korespondencji przy ul. [...] w S.
Wykonując zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z 19 stycznia 2009 r., przy piśmie z 22 stycznia 2009 r. sekretariat Sądu wysłał do skarżącego pismo procesowe Rady do Spraw Uchodźców stanowiące odpowiedź na skargę. Ze względu na to, iż pismo Sądu, przy którym załączono odpowiedź organu na skargę, stanowiło pierwsze pismo w sprawie skierowane do skarżącego, zawierało ono również pouczenie o treści art. 70 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a.
Powyżej wskazana korespondencja, skierowana na adres do korespondencji podany przez skarżącego, wróciła do Sądu z informacją, iż pod wskazanym adresem - adresat nieznany. W związku z tym korespondencję wysłano ponownie na adres Aresztu w Celu Wydalenia w S. przy [...] Oddziale Straży Granicznej. W dniu 12 marca 2009r. do tut. Sądu wpłynęło pismo [...] Oddziału Straży Granicznej informujące, iż skarżący w dniu 8 grudnia 2008 r. został wydalony z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Postanowieniem z 19 lutego 2009 r. Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy uwzględnił ten wniosek w całości, tj. przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Powyższe postanowienie zostało wysłane do Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie, która pismem z 15 kwietnia 2009 r. poinformowała o wyznaczeniu dla skarżącego adwokata z urzędu w osobie M.K.
W piśmie procesowym z 18 maja 2009 r. adwokat M. K., odpowiadając na wezwanie Sądu do złożenia pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącego poinformowała, że nie jest możliwe wykonanie tego wezwania z przyczyn od niej niezależnych. Wskazała, że skarżący został wydalony z Polski.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 46 § 2 p.p.s.a. strona ma obowiązek podać w pierwszym piśmie w sprawie miejsce zamieszkania, a w razie jego braku - adres do doręczeń.
Strona ma również obowiązek zawiadamiać sąd o każdej zmianie swojego zamieszkania, adresu do doręczeń, o czym stanowi art. 70 § 1 p.p.s.a. W razie zaś zaniedbania tego obowiązku, zgodnie z § 2 art. 70 p.p.s.a., pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany. O powyższym obowiązku i skutkach jego niedopełnienia sąd powinien pouczyć stronę przy pierwszym doręczeniu.
W niniejszej sprawie, pierwsza korespondencja Sądu skierowana do skarżącego pod adres przez niego podany, wróciła z informacją, iż adresat pod wskazanym adresem nie jest znany. Z kolei ponownie wysłana ta sama korespondencja na inny adres znany Sądowi wróciła z informacją [...] Oddziału Straży Granicznej w S. wskazującą na wydalenie skarżącego w dniu 8 grudnia 2008r. z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Tym samym, tj. ze względu na brak aktualnego adresu skarżącego, Sąd nie ma możliwości doręczenia zainteresowanemu ani odpowiedzi organu na skargę, ani postanowienia o przyznaniu mu prawa pomocy. Nie jest też możliwe zawiadomienie skarżącego o terminie rozprawy. Kontaktu ze skarżącym z ww. powodu nie ma również ustanowiony z urzędu adwokat.
Mając na uwadze powyższe, w tym fakt niepowiadomienia skarżącego o obowiązku wynikającym z treści art. 70 § 1 p.p.s.a., na podstawie art. 125 § 1 pkt 3 ww. ustawy (w myśl którego sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli na skutek braku lub wskazania złego adresu skarżącego lub niewykonania przez skarżącego innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał za zasadne orzec jak w sentencji.