Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - asesor sądowy Michał Sowiński, w WSA, , , po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na bezczynność Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. w przedmiocie wydania rozstrzygnięcia w sprawie wniosku o poprawne doręczenie decyzji nr [...] z dnia [...].05.2003 r. albo przywrócenie terminu do wniesienia odwołania p o s t a n a w i a skargę odrzucić
Pismem z dnia 19.01.2004 r. A. W. wniósł skargę na bezczynność Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. zarzucając, iż organ ten nie rozpoznał wniosku o poprawne doręczenie decyzji nr [...] z dnia [...].05.2003 r., a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku - przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w W. wnosząc o jej odrzucenie wskazał, iż organem właściwym do rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. z [...].05.2003 r., nr jak wyżej, jest Dyrektor Izby Celnej w W..
Ponadto, organ podniósł, iż w przedmiotowej sprawie brak jest spełnienia przesłanki wyczerpania środków zaskarżenia w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, ponieważ skarżący przed wniesieniem skargi powinien, zgodnie z art. 141 § 1 Ordynacji podatkowej, złożyć ponaglenie do Dyrektora Izby Celnej w W. na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie.
W tym stanie sprawy sąd zważył co następuje:
Stosownie do art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Natomiast § 2 art. 52 stanowi, iż przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Należy zatem uznać, iż konstrukcja tego przepisu przewiduje możliwość wniesienie skargi, co do zasady, w przypadku gdy wyczerpane zostały wszelkie sposoby załatwienia sprawy na drodze postępowania administracyjnego.
Jak wynika z akt sprawy strona nie wyczerpała środków odwoławczych, co, jak wskazano, stanowi warunek sine qua non wniesienia skargi na bezczynność organu, który był zobowiązany do załatwienia sprawy. Skarżący nie wykorzystał bowiem przysługującego mu na gruncie postępowania w sprawach celnych uprawnienia do złożenia, w trybie określonym w art. 141 § 1 Ordynacji podatkowej, ponaglenia do organu celnego wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie. Ponaglenie to stanowi swoisty środek odwoławczy w przypadku niezałatwienia przez organ sprawy w ustawowym terminie. Organ celny, do którego wpłynęło ponaglenie, uznając je za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby podejmuje środki zapobiegające naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.
A zatem, dopiero w przypadku gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 141 Ordynacji podatkowej możliwe jest wniesienie skargi na bezczynność organu.
Niespełnienie przez skarżącego warunku określonego w art. 52 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi powoduje, iż skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z § 3 powołanej ustawy.