Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. G. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi W. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Skarżący - W. G., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P..
Sąd postanowieniem z 21 sierpnia 2017 r. skargę odrzucił, bowiem - pomimo skutecznego wezwania, skarżący nie uiścił należnego wpisu (k. 25 akt).
Z zachowaniem terminu skarżący wniósł od powyższego rozstrzygnięcia zażalenie (k. 37 akt).
Następnie skarżący zwrócił się o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy (k. 41 akt).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369), dalej p.p.s.a. uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o jego przywrócenie i uczyni to w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był ów termin, a we wniosku uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu temu terminu i uchybienie to powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego.
Zgodnie zaś z treścią art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Na wstępie Sąd wyjaśnia, że złożenie wniosku o przywrócenie terminu uwarunkowane jest przede wszystkim tym, by termin do podjęcia czynności procesowej upłynął, ponieważ dopiero wówczas czynność taka staje się bezskuteczna (art. 85 p.p.s.a.). Niedopuszczalne jest więc żądanie przywrócenia terminu w sytuacji, gdy terminowi, o przywrócenie którego się wnosi, nie uchybiono.
W rozpoznawanej sprawie Sąd uznał, że powyższa przesłanka nie zaszła, tj. skarżący nie uchybił terminowi do wniesienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, gdyż przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi nie zakreślają żadnych terminów, które zawężałyby okres, w jakim można wystąpić z takim wnioskiem. Zgodnie z art. 243 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Z treści powołanego przepisu jednoznacznie wynika, że skarżący ma możliwość złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w każdym momencie postępowania sądowoadministracyjnego.
Niemożliwe jest zatem przyjęcie przez Sąd do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, ponieważ takiego terminu w Prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie ma. Wniosek ów jest z tego powodu niedopuszczalny i jako taki podlega odrzuceniu. Dotyczy on bowiem przywrócenia terminu, któremu skarżący nie uchybił, gdyż nie mógł tego uczynić.
Jednocześnie, gdyby przyjąć, że ów wniosek dotyczy przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi, to on także podlegałby odrzuceniu jako niedopuszczalny. Przypomnienia przy tym wymaga fakt, że ów wniosek został złożony wraz z zażaleniem na postanowienie z [...] sierpnia 2017 r., którym odrzucono skargę z uwagi na nieuiszczenie od niej należnego wpisu.
W ocenie Sądu niedopuszczalne jest jednoczesne wniesienie wniosku o przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej (w tym wypadku uiszczenia wpisu od skargi) oraz środka zaskarżenia na postanowienie odrzucające skargę z powodu nieuiszczenia wpisu, tj. z powodu uchybienia terminu dokonania tej czynności.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, że działanie polegające na równoczesnym złożeniu środka zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi procesowemu i wniosku o przywrócenie tego terminu wykluczają się wzajemnie, zarówno z powodu konkurencyjności zawartych w nich wniosków, zmierzających do wywołania przeciwstawnych skutków procesowych, jak i wewnętrznej sprzeczności ich podstaw. I tak wniosek o przywrócenie terminu jest oparty w całości na twierdzeniu, że do uchybienia terminowi wprawdzie doszło, jednakże nastąpiło to bez winy strony, która w takim wniosku wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to uchybienie. Natomiast środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi jest oparty na twierdzeniu, że do uchybienia nie doszło, a Sąd w tej kwestii zajął błędne stanowisko (postanowienie NSA z 17 sierpnia 2010 r., sygn. akt I GZ 280/10).
Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy art. 88 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.