Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata P. G. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje do kierowania pojazdami mechanicznymi postanowił: odmówić adwokatowi P. G. przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy
Skarżąca - K. S., wniosła skargę na decyzję
Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje do kierowania pojazdami mechanicznymi.
W dniu 3 grudnia 2007 r. skarżąca złożyła na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 25 stycznia 2008 r. zwolniono skarżącą od kosztów sądowych oraz przyznano radcę prawnego z urzędu.
W piśmie z dnia 10 marca 2008 r. (przesłanym Sądowi do wiadomości) Okręgowa Rada Izby Radców Prawnych w W. poinformowała o wyznaczeniu radcy prawnego E. S. pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącej.
W związku z faktem iż skarżąca złożyła wniosek o zmianę pełnomocnika z urzędu, Okręgowa Rada Izby Radców Prawnych w W. wyznaczyła nowego pełnomocnika z urzędu dla skarżącej - radcę prawnego H. T., o czym poinformowano skarżącą i Sąd pismem z 14 kwietnia 2008r.
W dniu 4 sierpnia 2008 r. do Sądu wpłynęło pismo skarżącej zawierające informację, iż skarżąca wypowiedziała pełnomocnictwo radcy prawnemu H. T.. Tego samego dnia do Sądu wpłynęło pełnomocnictwo substytucyjne sporządzone przez radcę prawnego H. T. uprawniające adwokata P. G. do reprezentowania skarżącej w postępowaniu oznaczonym sygn. akt VI SA/Wa 1117/07 toczącym się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2008 r. stwierdzono nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji I instancji.
W dniu 11 sierpnia 2008 r. wpłynął do Sądu wniosek adwokata P. G. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. (dalej p.p.s.a.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zatem wynagrodzenie z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu otrzymuje wyznaczony pełnomocnik (adwokat, radca, prawny, doradca podatkowy, rzecznik patentowy), tj. pełnomocnik wskazany przez właściwy organ samorządu zawodowego. W niniejszej sprawie Okręgowa Rada Izby Radców Prawnych w W. wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego radcę prawnego H. T.. W świetle cytowanego wyżej przepisu, stwierdzić należy, iż przyznanie wyznaczonemu radcy prawnemu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu może nastąpić wyłącznie na wniosek tego radcy prawnego. Pełnomocnictwo substytucyjne nie stanowi podstawy do ubiegania się przez dalszego pełnomocnika (substytuta) o przyznanie ww. kosztów. Do udzielenia pomocy prawnej z urzędu został bowiem wyznaczony radca prawny H. T. i to jemu, a nie substytutowi adwokatowi P. G., przysługuje żądanie przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Udzielenie dalszego pełnomocnictwa nie powoduje zwolnienia wyznaczonego przez Okręgową Radę Izby Radców
Prawnych w W. radcę prawnego od udzielenia skarżącej pomocy prawnej z urzędu. Nie oznacza też, że substytut może wystąpić o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w imieniu wyznaczonego pełnomocnika. W tym miejscu podnieść należy, iż udzielenie substytucji powoduje powstanie pomiędzy substytutem i stroną takiego samego stosunku prawnego, jaki łączy stronę i pełnomocnika. Strona ma zatem dwóch równorzędnych pełnomocników procesowych uprawnionych do działania w jej imieniu. Powyższe implikuje dalsze skutki prawne zarówno procesowe, jak i materialne, np. w zakresie odpowiedzialności obligacyjnej wobec mocodawcy (vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2006 r., sygn. akt III CZP 27/06; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2004 r., sygn. akt IV CK 269/02, Lex nr 151640). Natomiast w wyniku udzielenia substytucji nie dokonuje się zmiana osoby pełnomocnika ustanowionego z urzędu, wyznaczonego przez właściwą okręgową izbę radców prawnych.
Mając zatem powyższe na uwadze na podstawie art. 250 w zw. z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić jak w sentencji.