Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Wdowiak po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Sygn. akt VI SA/Wa 1148/08) o odrzuceniu skargi L. B. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia z urzędu postępowania odwoławczego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej
Pismem z dnia [...] kwietnia 2008 r. L. B. złożył do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji skargę na postanowienie tego organu z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia z urzędu postępowania odwoławczego.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę z powodu nieuiszczenia przez skarżącego wpisu w wyznaczonym terminie. Niniejsze postanowienie zostało prawidłowo doręczone stronie w dniu 11 września 2009 r.
Pismem z dnia 10 grudnia 2009 r. (14 grudnia 2009 r. - data stempla pocztowego) skarżący złożył skargę kasacyjną na powyższe postanowienie. W skardze kasacyjnej zawarł wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej.
Skarżący we wniosku podniósł, iż korespondencję sądową znalazł w dniu 8 grudnia 2009 r. wśród niezapłaconych rachunków i innej korespondencji kierowanej na jego adres. Opisał swoją sytuację rodzinną, w tym konflikt ze swoją córką. Wyjaśnił, iż jego charakter pracy wymusza częste przebywanie poza miejscem zameldowania, gdyż wykonuje pracę na terenie całej Polski. W czasie jego nieobecności wszelką korespondencję odbiera mieszkająca w domu córka M. B., z którą żyje w konflikcie. Zwrócił uwagę na fakt, iż córka przebywająca w mieszkaniu, w którym jest zameldowany nie przekazuje mu odebranej korespondencji kierowanej do skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważa co następuje.
W niniejszej sprawie przedmiotem rozważań Sądu jest zbadanie przesłanek przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej.
Według art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 . - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 87 § 1 i 2 ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Sąd zauważa, iż przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wówczas, gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni brak swojej winy. Naczelny Sąd Administracyjny (postanowienie z dnia 26 lipca 2006 r., sygn. akt II FZ 438/06) podejmując się próby zdefiniowania nieostrego pojęcia "charakteru wyjątkowego" powołał się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 1999 r., sygn. akt I CKN 802/98 stwierdzające, iż "dynamika procesów, różnorodność występujących w nim stanów faktycznych, a także rozmaitość i nieprzewidywalność zachowań (działań i zaniechań) stron, nie pozwalają na sformułowanie uniwersalnej definicji normatywnej; prawodawca pozostawił ocenę w tym zakresie sędziemu, odwołując się do jego bezstronności, doświadczenia oraz poczucia sprawiedliwości. Tak więc rzeczą sądu meriti, rozpoznającego wniosek o przywrócenie terminu, jest wyważenie - przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności występujących w konkretnej sprawie, a więc zarówno elementów przedmiotowych, jak i podmiotowych - czy argumenty wspierające wniosek są mocniejsze od argumentów przemawiających za stabilizacją sytuacji ugruntowanej przez upływ czasu, a powstałej w następstwie niedokonania czynności procesowej w przepisanym terminie oraz czy moc tych argumentów pozwala na stwierdzenie, że w sprawie zachodzi wypadek, który można uznać za wyjątkowy." Z brakiem winy mamy natomiast do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu. Okolicznościami takimi mogą być na przykład nagła choroba lub błędne pouczenie Sądu. W przedmiotowej sprawie wnioskujący jako przyczynę uchybienia terminowi wskazał nieprzebywanie w miejscu zameldowania. Sąd w tym miejscu zauważa, iż wnioskujący w toku postępowania nie podał żadnego innego adresu do doręczeń, zatem nie zadbał w stopniu dostatecznym o swoje interesy ignorując wszelką korespondencję przesyłaną do niego na adres zameldowania.