Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. M. na pismo Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] marca 2018 r., nr [...] w przedmiocie niewyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego postanawia odrzucić skargę.
B. M. - Sędzia Sądu Okręgowego - skarżąca w niniejszej sprawie, w piśmie z 11 stycznia 2018 r. złożyła oświadczenie woli, na podstawie art. 69 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U.
z 2016 r. poz. 2062 ze zm.; dalej "u.s.p.") w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia
16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 38 ze zm.; dalej "ustawa o zmianie"), dalszego zajmowania stanowiska sędziego. Przedstawiła jednocześnie zaświadczenie psychologiczne stwierdzające, że jest zdolna, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego po 60 roku życia oraz zaświadczenie lekarskie lekarza uprawnionego o zdolności do pełnienia obowiązków sędziego w zakresie dotyczącym staniu zdrowia.
Oświadczenie B. M. zostało przedstawione Ministrowi Sprawiedliwości przez Prezesa Sądu Okręgowego w G. wraz z wnioskiem o jego uwzględnienie.
Minister Sprawiedliwości pismem z 21 marca 2018 r., w związku ze złożonym oświadczeniem z 11 stycznia 2018 r. poinformował B. M., że na podstawie art. 69 § 1 i § 1b u.s.p., nie wyraża zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego.
Skarżąca w piśmie z 28 marca 2018 r., wobec braku otrzymania zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego, poinformowała Ministra Sprawiedliwości o chęci skorzystania z uprawnienia przewidzianego w art. 26 ust. 2 ustawy o zmianie i przejścia w stan spoczynku na podstawie przepisów dotychczasowych.
Minister Sprawiedliwości pismem z 29 marca 2018 r. zawiadomił B. M., że zajmuje ona stanowisko sędziego do dnia 15 stycznia 2021 r.
W skardze na pismo Ministra Sprawiedliwości z 21 marca 2018 r. skarżąca zarzuciła naruszenie następujących przepisów, a mianowicie:
- art. 180 ust. 1 ust. 4 Konstytucji RP oraz art. 32 i art. 33 Konstytucji RP poprzez naruszenie zasady nieusuwalności sędziego z zajmowanego stanowiska przez podjęcie przez Ministra Sprawiedliwości dowolnej i arbitralnej decyzji w przedmiocie niewyrażenia zgody skarżącej na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego, podczas gdy przejście sędziego w stan spoczynku może jedynie normować ustawa przy jednoczesnym zastosowaniu przez ten organ władzy wykonawczej kryteriów dyskryminujących kobietę sędziego ze względu na płeć i wiek;
- art. 20, art. 21, art. 23 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE 2006 C 303/01) poprzez naruszenie obowiązku przestrzegania przez Ministra Sprawiedliwości organu władzy wykonawczej RP jako kraju członkowskiego Unii Europejskiej zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn oraz złamanie zakazu wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć lub wiek, poprzez podjęcie dowolnej i arbitralnej decyzji w przedmiocie niewyrażenia zgody na dalsze zajmowanie przez skarżącą stanowiska sędziego w związku z osiągnięciem 60-tego roku życia;
- art. 7, art. 8, art. 9, art. 11 w związku z art. 107 Kpa. poprzez naruszenie zasady rzetelnej procedury, której respektowanie niezbędne jest w państwie prawa, zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, zasady proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania, zasady informowania stron, a także wskazania okoliczności uzasadniających przyjęty sposób załatwienia sprawy;