Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka po rozpoznaniu w dniu 3 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. SA z siedzibą w K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. SA z siedzibą w K. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: odmówić przyznania T. SA z siedzibą w K. prawa pomocy w żądanym zakresie.
Skarżąca - T. z siedzibą w K., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "Sąd") skargę na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego (dalej "KNF"). Wraz ze skargą Skarżąca zażądała przyznania jej prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Sąd postanowieniem z 3 września 2018 r. skargę odrzucił jako niedopuszczalną, czyniąc to w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302), dalej "p.p.s.a." prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Jednakże stosownie do art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowana jest teza, którą Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela, że oczywista bezzasadność skargi ma miejsce w sytuacji, gdy bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, nie budzi najmniejszych wątpliwości to, że skardze nie może zostać nadany prawidłowy bieg/nie może zostać ona przez Sąd uwzględniona. Wskazany przepis nie różnicuje przy tym przyczyn bezzasadności skargi. Należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych.
Sąd stwierdza, że w niniejszej sprawie zaszła przesłanka oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, albowiem została ona - na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., odrzucona postanowieniem z 3 września 2018 r. Ta stwierdzona niedopuszczalność złożenia skargi oznacza oczywistą jej bezzasadność, o której mowa w art. 247 p.p.s.a., w konsekwencji czego prawo pomocy Skarżącej nie przysługuje.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd stwierdza, że ze względu na oczywistą bezzasadność skargi, na podstawie art. 247 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji.