Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata W. Z. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi F. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską postanowił: odmówić adwokatowi W. Z. przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2007 r. oddalono skargę F. K. na decyzję
Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.
W dniu [...]\ lutego 2008 r. skarżący złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 20 maja 2008 r. zwolniono skarżącego od kosztów sądowych oraz ustanowiono adwokata z urzędu.
Wyznaczony w sprawie adwokat A. K. pismem z dnia 21 sierpnia 2008 r., poinformował Sąd o sporządzeniu opinii w przedmiocie odmowy sporządzenia skargi kasacyjnej od ww. wyroku, a następnie pismem z dnia 25 sierpnia 2008 r. złożył wniosek o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 1 września 2008 r. przyznano ze środków budżetowych Sądu na rzecz adwokata A. K. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Pismem z dnia 29 września 2008 r. Okręgowa Rada Adwokacka [...] poinformowała Sąd, że zmieniła pełnomocnika z urzędu dla F. K., wyznaczając w miejsce A. K. adwokata W. Z.
Wyznaczony w sprawie adwokat W. Z. pismami z dnia 3 listopada 2008 r., poinformował Sąd, iż, po analizie akt postępowania, nie znalazł podstaw prawnych sporządzenia skargi kasacyjnej od ww. wyroku, oraz złożył wniosek o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną z urzędu.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszej sprawie zasady przyznawania wynagrodzenia adwokatowi reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.). Zgodnie natomiast z § 20 powyższego rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W przedmiotowym przypadku wniosek złożony przez adwokata W. Z. o zasądzenie wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie zawiera wymaganego oświadczenia o braku zapłaty żądanych kosztów, w związku z czym jako nieuzasadniony, podlega oddaleniu. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu z dnia 14 października 1998 r. (sygn. akt II CKN 687/98, OSNC 1999/3/63) "oświadczenie to jest nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów, stanowiącym przesłankę do przyjęcia, że praca adwokata lub radcy prawnego nie została wynagrodzona, a zatem, iż zachodzi podstawa poniesienia kosztów z tego tytułu przez Skarb Państwa na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (...). Należy podkreślić, że niezłożenie przez pełnomocnika wskazanego oświadczenia nie stanowi braku formalnego pisma, lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku, toteż nie podlega ewentualnemu uzupełnieniu w trybie 130 k.p.c."
Powyższe stanowisko zostało w pełni zaakceptowane przez doktrynę, np.: J.P. Tarno - "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2008, s. 606; podobnie H. Knysiak-Molczyk /w:/ T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2008, s. 768; a także M. Niezgódka-Medek /w:/ B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo Zakamycze, Kraków 2005, s. 615.
Mając zatem powyższe na uwadze na podstawie art. 250 w zw. z art. 258
§ 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić jak w sentencji.