Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu R. P. od postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 16 października 2017 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi R. P. na postanowienie Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości w celu rozpatrzenia odwołań od wyników egzaminu adwokackiego z dnia [...] sierpnia 2015 roku nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania p o s t a n a w i a: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie starszego referendarza sądowego
R. P. (dalej też jako skarżący) wniósł w niniejszej sprawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Z podanych przez skarżącego w formularzu informacji wynika, iż samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe i nie uzyskuje żadnych dochodów.
Mając na uwadze, iż oświadczenia zawarte w formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz przedstawione dokumenty były niewystarczające dla oceny rzeczywistej sytuacji majątkowej skarżącego, na podstawie zarządzenia referendarza sądowego skarżący został wezwany do uzupełnienia wniosku w terminie 14 dni poprzez nadesłanie:
a. pisma wskazującego źródła utrzymania, w szczególności oświadczenia czy skarżący korzysta z jakichkolwiek form pomocy społecznej bądź pomocy materialnej innych osób (jeżeli tak, to zobowiązać skarżącego do przedstawienia kopii decyzji o przyznaniu zasiłków lub podania przez kogo i w jakim zakresie skarżący jest utrzymywany, tj. kto zapewnia mu żywność, mieszkanie, odzież),
b. oświadczenia, czy skarżący jest zarejestrowany w ewidencji osób bezrobotnych (jeśli tak, to zobowiązać skarżącego do przedłożenia stosownego zaświadczenia z właściwego powiatowego urzędu pracy ze wskazaniem ewentualnego okresu pobierania zasiłku),
c. oświadczenia czy skarżący posiada rachunki bankowe (w tym lokaty i konta dewizowe) - jeżeli tak, zobowiązać skarżącego do nadesłania wyciągów z tych rachunków,
d. dokumentów potwierdzających istniejące zadłużenia, które skarżący wskazuje w rubryce 11 urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 3 lipca 2017 r. Skarżący żądanych dokumentów nie przedstawił, nie udzielając również żadnych wyjaśnień dotyczących jego sytuacji majątkowej. Mając na uwadze niniejsze informacje, starszy referendarz sądowy postanowieniem z dnia 16 października 2017 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Od powyższego postanowienia skarżący złożył w terminie sprzeciw, w którym wniósł o jego uchylenie. Wskazał, że jego sytuacja jeszcze bardziej się pogorszyła. Na poparcie swojego stanowiska skarżący nie przedstawił żadnych dokumentów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Jak stanowi zaś § 2 tego przepisu w sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu. Na podstawie art. 246 § 1 P.p.s.a., osobie fizycznej prawo pomocy może być przyznane: w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania - pkt 1), w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny - pkt 2).