Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnie 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. Spółka Akcyjna z/s w K. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi S. Spółka Akcyjna z/s w K. na decyzję Ministra Energii z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty zapasowej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
S. Spółka Akcyjna z/s w K. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Energii z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty zapasowej, w której zawarła wniosek o wydanie przez Sąd postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca wskazała na znaczącą wysokość opłaty ustalonej zaskarżoną decyzją.
Wojewódzki sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem niezbędnym wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto, twierdzenia wnioskodawcy winny odwoływać się do materiałów źródłowych obrazujących jego sytuację (por. postanowienie NSA z dnia 30 listopada 2004 r., sygn. akt GZ 120/04, a także J.P. Tarno "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wyd. II, Warszawa, 2006 r., art. 188).
W związku z powyższym, za niewystarczające należy uznać samo wniesienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego do sądu aktu bez uzasadnienia. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r. sygn. akt FZ 65/04 (niepubl.), przesądził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Należy podkreślić, że Sąd nie może działać za skarżącego w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, albowiem to na stronie ciąży obowiązek wykazania, że wykonanie zaskarżonej decyzji może narazić skarżącego na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lipca 2008 r. sygn. akt II OZ 766/08, Lex nr 493672).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że skarżąca, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji nie przywołała okoliczności, które świadczyłyby o możliwości wystąpienia przesłanek, o których stanowi art. 61 § 3 p.p.s.a., brak było więc podstaw do uwzględnienia jego wniosku. Wprawdzie w treści skargi skarżąca wskazuje na wysokość opłaty, którą jest obowiązana zaskarżoną decyzją uiścić (ponad 500 tysięcy złotych), jednakże nie podała przy tym żadnych informacji o wielkości swojego majątku, czy też informacji obrazujących jej sytuację finansową. W ocenie Sądu, w sprawie nie wiadomo, czy istnienie wskazanego zobowiązania może spowodować niewypłacalność i konieczność likwidacji spółki (lub wdrożenie wspomnianego we wniosku planu oszczędnościowego), bowiem strona - poza wskazaniem konieczności uiszczenia wysokiej opłaty nie wykazała swojej aktualnej sytuacji finansowej. Zweryfikowanie przez Sąd tego, czy wykonanie decyzji odbędzie się z uszczerbkiem dla majątku skarżącej musi bowiem odbywać się z uwzględnieniem szczegółowych informacji o aktualnej sytuacji finansowej strony, np. poprzez podanie wysokości środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, kwotach posiadanych, ewentualnych wierzytelności itp. Skarżąca takich dokumentów nie przedstawiła, przez co nie była możliwa ocena, czy wykonanie zaskarżonej decyzji - nawet w kontekście wysokości potencjalnie grożących spółce innych kar pieniężnych - może prowadzić do spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W tym stanie rzeczy Sąd uznał zatem za zasadne odmówić udzielenia ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania obu decyzji, orzekając w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.