Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. D. o wyłączenie składu orzekającego w sprawie ze skargi A. D. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2010 r., znak: [...] w osobach: sędzia WSA Ewa Frąckiewicz, sędzia WSA Henryka Lewandowska - Kuraszkiewicz, sędzia WSA Andrzej Wieczorek postanawia oddalić wniosek
Na rozprawie w dniu 22 października 2010 r., w sprawie ze skargi A. D. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2010 r., znak: [...], skarżący wniósł do protokołu rozprawy wniosek o wyłączenie składu orzekającego od rozpoznania sprawy z uwagi na fakt oddalenia wniosku dowodowego - jak podkreślił skarżący - o fundamentalnym znaczeniu dla prowadzonego postępowania. W ocenie skarżącego, wskazana okoliczność wypełnia przesłanki art. 19 ustawy Prawo o postępowaniu przesądami administracyjnymi i wywołuje uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności składu sędziowskiego w niniejszej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego o wyłączenie składu orzekającego w niniejszej sprawie nie może zostać uwzględniony.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez Sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy.
Zgodnie z art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach: w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki: swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia, osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli; w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron: w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą; w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator; dotyczących skarg na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie; w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.
Art. 19 p.p.s.a. zakreśla tzw. względne przesłanki wyłączenia. Wskazuje mianowicie, że niezależnie od przyczyn wyłączenia wymienionych w art. 18 p.p.s.a., sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Przepis art. 19 p.p.s.a., podobnie jak inne przepisy dotyczące wyłączenia sędziego, stanowi gwarancję procesową bezstronności sędziego i nie powinien być wykorzystywany do innych celów. Dlatego też stosowanie wykładni rozszerzającej przepisów tylko dla usunięcia pozorów braku bezstronności powinno być ostrożne, wyważone i racjonalne. Oznacza to, że o wniosku o wyłączenie sędziego można mówić wówczas, gdy odnosi się on do określonych sędziów i oparty jest na podstawach wskazujących na istnienie takich okoliczności, które wymagają oceny, czy wątpliwości co do bezstronności sędziego są uzasadnione.