Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 28 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W skardze na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] czerwca 2012 r. w części dotyczącej nałożenia na skarżącego G. K. kary pieniężnej w wysokości 150 000,00 złotych za naruszenie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi - skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie przez Sąd, wykonania decyzji w zaskarżonej części, na wypadek nieuwzględnienia wniosku przez organ.
Skarżący podał, że w konsekwencji wykonania decyzji poniesie znaczną szkodę w postaci utraty płynności działania, aż do utraty bieżących źródeł dochodów, co postawi jego osobę w bardzo trudnej sytuacji finansowej. Dodał, że szkoda majątkowa, a także niemajątkowa w postaci utraty reputacji nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Podkreślił również, że nie posiada wystarczających środków na wykonanie zaskarżonej decyzji. Jego zdaniem konsekwencje egzekucji nałożonej kary mogą być trudne do odwrócenia, a późniejszy zwrot kwoty może nie przywrócić stanu sprzed egzekucji.
W piśmie z dnia 10 września 2012 r. skarżący wniósł o niezwłoczne rozpoznanie przedmiotowego wniosku, podnosząc, że pełnomocnik skarżącego otrzymał upomnienie w sprawie uiszczenia kary pieniężnej nałożonej zaskarżoną decyzją. Dodał, że nałożona kara prawie czterokrotnie przekracza jego roczne zarobki, podkreślając, że w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ podał, że w 2009 r. skarżący uzyskał wynagrodzenie w kwocie 41 563,57 zł. Podnosił, że nałożona kara jest ponadprzeciętna i z reguły jej egzekucja wiąże się ze znacznymi negatywnymi konsekwencjami.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 t.j., dalej p.p.s.a.) sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na wnioskodawcy. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne (por. postanowienie NSA z 9 września 2010 r., sygn. I OZ 671/10).