Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Przepis art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 dalej jako "p.p.s.a.") wprowadził zasadę, zgodnie z którą czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna, przy czym, w przypadku jeżeli strona nie dokonała czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.).
Tryb złożenia wniosku o przywrócenie terminu szczegółowo reguluje art. 87 p.p.s.a. W myśl § 1 pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast § 2 stanowi, że w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Jednocześnie zgodnie z § 5 wskazanego przepisu - po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych.
Jak słusznie zauważył J. Jagieła w glosie do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 1999 r., I CKN 802/98, OSNC 1999, nr 7-8, poz. 141 "kwestia dopuszczalności przywrócenia uchybionego terminu po upływie roku od jego uchybienia stanowi przesłankę dotyczącą postępowania, należy więc do warunków dopuszczalności rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu, a nie do przesłanek merytorycznych, a więc do warunków zasadności wniosku." Złożenie wniosku o przywrócenie terminu po upływie roku czyni zbędnym badanie przesłanek określonych w art. 86 § 1 i 2 p.p.s.a., wymaga natomiast ustalenia, że zachodzi przypadek wyjątkowy.
Instytucja określona w art. 87 § 5 p.p.s.a znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie. Jak zostało wyżej wskazane ze znajdującej się w aktach sprawy przesyłki, wynika, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2012 r. została uznana za doręczoną skarżącej spółce w dniu 19 marca 2012 r. Zgodnie z art. 53 § 1 p.p.s.a. skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W niniejszej sprawie termin do wniesienia skargi upłynął skarżącej w dniu 18 kwietnia 2012 r. Skarga wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu została wniesiona w dniu 6 maja 2013 r. Tym samym należy stwierdzić, że upłynął rok od uchybionego terminu. Jak już wspomniano przywrócenie terminu w tej sytuacji uzależnione jest od stwierdzenia czy zachodzi w niniejszej sprawie tzw. przypadek wyjątkowy. Naczelny Sąd Administracyjny (postanowienie z dnia 26 lipca 2006 r., sygn. akt II FZ 438/06) podejmując się próby zdefiniowania tego nieostrego pojęcia powołał się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 1999 r., sygn. akt I CKN 802/98 stwierdzające, iż "dynamika procesów, różnorodność występujących w nim stanów faktycznych, a także rozmaitość i nieprzewidywalność zachowań (działań i zaniechań) stron, nie pozwalają na sformułowanie uniwersalnej definicji normatywnej; prawodawca pozostawił ocenę w tym zakresie sędziemu, odwołując się do jego bezstronności, doświadczenia oraz poczucia sprawiedliwości. Tak więc rzeczą sądu meriti, rozpoznającego wniosek o przywrócenie terminu, jest wyważenie - przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności występujących w konkretnej sprawie, a więc zarówno elementów przedmiotowych, jak i podmiotowych - czy argumenty wspierające wniosek są mocniejsze od argumentów przemawiających za stabilizacją sytuacji ugruntowanej przez upływ czasu, a powstałej w następstwie niedokonania czynności procesowej w przepisanym terminie oraz czy moc tych argumentów pozwala na stwierdzenie, że w sprawie zachodzi wypadek, który można uznać za wyjątkowy."