Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego T. W. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi G. L. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu zdrowotnemu postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego T. W. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 180 złotych (sto osiemdziesiąt złotych) powiększonej o kwotę 41,40 złotych (czterdzieści jeden złotych czterdzieści groszy) stanowiącą 23% podatku VAT tytułem opłaty za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego.
Wnioskiem z dnia 9 grudnia 2015 roku ustanowiony w niniejszej sprawie z urzędu radca prawny T. W. wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu tytułem zastępstwa prawnego w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Pełnomocnik oświadczył przy tym, że koszty te nie zostały opłacone w części dotyczącej zastępstwa prawnego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Pełnomocnik strony skarżącej sporządził i wniósł w niniejszej sprawie skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2013 roku oddalającego skargę G. L. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.
Jak wynika przy tym z zapisu protokołu rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pełnomocnik skarżącej radca prawny T. W. brał w niej udział, popierając skargę kasacyjną i wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w punkcie pierwszym.
W myśl zaś art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270), powoływanej dalej jako p.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W dniu 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805). W myśl § 22 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Tym samym w niniejszej sprawie zasady przyznawania wynagrodzenia adwokatowi reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku, poz. 490).
Z akt sprawy wynika, że radca prawny T. W. sporządził i wniósł w imieniu skarżącej skargę kasacyjną od wydanego w sprawie wyroku oraz brał udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W myśl § 14 ust. 2 pkt 2 lit. "a" cyt. powyżej rozporządzenia, stawka minimalna w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi 75 % stawki przysługującej za postępowanie przed sądem pierwszej instancji, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny - 100 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W niniejszej sprawie, zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" cytowanego rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji wynosi 240 zł.
Jednocześnie podkreślić należy, że radca prawny T. W. prowadził uprzednio sprawę skarżącej przed Sądem I instancji.
W związku z powyższym ustalone w oparciu o § 15 pkt 1 i § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" oraz pkt 2 lit. "a" ww. rozporządzenia wynagrodzenie radcy prawnego ustanowionego z urzędu wynosi 180 złotych, czyli 75% stawki przysługującej za postępowanie pierwszoinstancyjne.
Zarazem w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia kwotę tę należy podwyższyć o stawkę 23 % podatku od towarów i usług, tj. o kwotę 41,40 zł.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 p.p.s.a. w zw. z art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.