Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2015 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata E. S. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi S. N. na decyzję Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata E. S. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 180 (słownie sto osiemdziesiąt) złotych oraz kwotę 41,40 (słownie czterdzieści jeden złotych, czterdzieści groszy) stanowiącą 23% podatku VAT tytułem opłaty za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego.
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2012 r. oddalono skargę S. N. na decyzję Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
W dniu 22 kwietnia 2013 r. skarżący złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 13 sierpnia 2013 r. zwolniono skarżącego od kosztów sądowych oraz przyznano adwokata z urzędu.
Wyznaczona w sprawie adwokat E. S. złożyła sporządzoną przez siebie skargę kasacyjną od powyższego wyroku. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2015 r. sygn. akt II GSK 569/14 oddalił skargę kasacyjną.
Adwokat E. S. pismem z dnia 23 lipca 2015 r. złożyła wniosek o ustalenie i wypłatę wynagrodzenia za zastępstwo z urzędu. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 4 listopada 2015 r. odmówiono adwokat E. S. przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.
Na powyższe postanowienie pełnomocnik złożył sprzeciw, w którym stwierdził, że koszty udzielonej pomocy prawnej z urzędu nie zostały opłacone w żądanym zakresie zarówno w całości jak i części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje;
Zgodnie z przepisem art. 259 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a. od zarządzeń i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6 - 8 cyt. ustawy strona może wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw. W związku z tym należy uznać, iż właściwy do rozpatrzenia sprzeciwu jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Zgodnie z art. 260 p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Stosownie do treści art. 250 p.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej adwokata zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 461 (dalej rozporządzenie). Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c cyt. rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji wynosi 240 złotych. Z kolei zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł,
Z akt sprawy wynika, że adwokat E. S., jako pełnomocnik z urzędu sporządził skargę kasacyjną i nie brał udziału w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Tym samym w ramach udzielonej pomocy prawnej wykonane zostały czynności odpowiadające swoim zakresem i charakterem dyspozycji § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Z tych względów pełnomocnikowi skarżącego należy przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 221,40 zł (słownie dwieście dwadzieścia jeden złotych, czterdzieści groszy) wraz z kwotą powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług.
Wobec powyższego, na podstawie art. 259 § 1 i art. 260 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.