Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak po rozpoznaniu w dniu 22 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. P. na Zarząd Polskiego Związku Tenisa Stołowego w przedmiocie przyznania licencji postanawia: odrzucić skargę
K. P. (dalej jako skarżący) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na Zarząd Polskiego Związku Tenisa Stołowego (dalej Zarząd PZTS) w przedmiocie przyznania licencji klubowej i licencji zawodniczych.
W odpowiedzi na skargę Zarząd PZTS wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, wskazując, że nie istnieją żadne decyzje ww. przedmiotach.
Sąd pismem z dnia 3 września 2009 r. (k. 11 akt) wezwał skarżącego do wykazania w terminie 7 dni, jakich rozstrzygnięć - ze wskazaniem dnia ich wydania oraz numerów, dotyczy jego skarga. Wezwanie to zostało doręczone skarżącemu dnia 8 września 2009 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 12 akt). Do chwili obecnej skarżący nie udzielił żadnej odpowiedzi na powyższe wezwanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Sąd administracyjny rozpoznając niniejszą sprawę w pierwszej kolejności zobowiązany był zbadać, czy skarga jest dopuszczalna, czy została złożona na akty lub czynności podlegające jego kontroli.
Sądy administracyjne w zakresie swej właściwości rzeczowej sprawują kontrolę nad działalnością administracji publicznej wyłącznie pod względem legalności - zgodności z prawem. Kontrola ta ma charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracji publicznej enumeratywnie wskazane w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwana dalej p.p.s.a
W myśl art. 3 § 2 p.p.s.a., właściwość rzeczowa sądów administracyjnych ogranicza się do orzekania w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Jak wskazano na wstępie Zarząd PZTS w odpowiedzi na skargę wskazał, że nie istnieją żadne akty dotyczące przedmiotów opisanych w skardze. Wobec tego
Sąd wezwał skarżącego, ażeby ten podał, co stanowi przedmiot jego skargi. Pomimo skutecznego doręczenia skarżącemu tego wezwanie, nie udzielił on na nie żadnej odpowiedzi.
Nie ulega wątpliwości, że warunkiem dopuszczalności wniesienia skargi, jest fakt istnienia przedmiotu zaskarżenia. Brak przedmiotu zaskarżenia skutkuje odrzuceniem skargi jako niedopuszczalnej z innych przyczyn.
Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że skoro przedmiot skargi nie istnieje, to nie jest on władny rozstrzygać o naruszeniu lub braku naruszenia przepisów prawa. Sąd nie ma bowiem przedmiotu, który mógłby poddać kontroli.
W związku z powyższym skoro nie ma przedmiotu skargi - nie ma przedmiotu zaskarżenia, to skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w postanowieniu.