Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku P. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Energii z dnia [...] czerwca 2017 roku nr [...] w sprawie ze skargi P. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Energii z dnia [...] czerwca 2017 roku nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Ministra Energii z dnia [...] czerwca 2017 roku nr [...].
P. z siedzibą w W. (dalej też jako "skarżąca" lub "spółka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Energii z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...]. Zaskarżoną decyzją Minister Energii utrzymał w mocy decyzję Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia na spółkę kary pieniężnej w wysokości 183 874, 50 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy tysiące osiemset siedemdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt groszy) za niedopełnienie obowiązku tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w wymaganej ilości, do których utrzymywania spółka była obowiązana.
W skardze spółka wniosła zarazem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Jako okoliczność uzasadniającą zastosowanie ochrony tymczasowej skarżąca wskazała na niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podkreśliła, że ze względu na zaprzestanie finansowania działalności handlowej spółki przez bank oraz zmianę zasad udzielania koncesji na handel paliwami płynnymi, bieżąca działalność została drastycznie zmniejszona. Sprzedaż w 2016 roku wyniosła 160 mln zł, zaś do końca lipca 2017 roku niespełna 4 mln zł. Mając nadzieję na pozyskanie nowych środków i powrót do obrotów porównywalnych do tych z lat ubiegłych spółka nie zmniejszyła zatrudnienia i ponosi wysokie w stosunku do sprzedaży koszty stałe. Jak wskazała, konieczne stało się też stworzenie rezerw na trudne do odzyskania środki finansowe w wysokości 3,7 mln zł przeznaczone na rozwój możliwości zakupu w przyszłości ropy naftowej, co było ujęte w bilansie za rok 2016 jako rozliczenia międzyokresowe. Dodatkowym problemem jest tymczasowe ograniczenie możliwości sprzedaży towarów ze względu na trudności z finansowaniem ich transportu do miejsca wyznaczanego przez ewentualnych odbiorców. Powoduje to tymczasowe zamrożenie środków finansowych zużytych na ich zakup, tj. według bilansu kwoty około 26 mln zł. Spółka podniosła, że jej bieżąca działalność opiera się głównie na przedpłatach za dostarczony i sprzedawany następnie towar i każde uszczuplenie bieżących środków pieniężnych znacznie ogranicza możliwość działalności i może w ostatecznym efekcie uniemożliwić odzyskanie zainwestowanych przez udziałowców oraz bank [...] środków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz. 1369 ze zm. - dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności należy więc poprzedzić analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienie NSA z 18 maja 2004 r. - FZ 65/04). Argumentacja takiego wniosku musi więc być odpowiednia - tzn. w sposób przekonywujący pokazująca konkretne relacje między brakiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. czyli niebezpieczeństwem wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.