Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2008 r. wniosku H. P. o dopuszczenie do udziału w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej postanawia: oddalić wniosek
Decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpoznaniu odwołania J. P. od decyzji Burmistrza Miasta W. z [...] kwietnia 2005 r. nr [...] orzekającej o wykreśleniu z dniem [...] marca 2005r. z ewidencji działalności gospodarczej wpis wykonany w dniu [...] października 1993r. pod nr [...] (nazwa [...]) prowadzonej przez J. P. - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
J. P. złożyła w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie, za pośrednictwem SKO, skargę na powyższą decyzję, przy czym skarga podpisana została przez H. P. jej teściową. Wezwana do uzupełnienia braków skarżąca podpisała skargę.
W dniu [...] października 2008 r. H. P. złożyła wniosek o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze strony postępowania. Wskazała, że orzeczenie ma bezpośredni wpływ na jej prawa i obowiązki wobec synowej związane zwłaszcza z roszczeniem odszkodowawczym. Wskazała, że to ona podpisała pismo w dniu [...] listopada 1999 r. podyktowane przez urzędniczkę Urzędu Skarbowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
W myśl art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej zwanej p.p.s.a.) udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie przysługuje zażalenie.
Wnioskodawczyni, co bezsporne, nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym o wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej.
Mając na uwadze powołany przepis stwierdzić zatem należy, iż w rozpoznawanej sprawie kwestią kluczową, decydującą o możliwości dopuszczenia konkretnej osoby, do postępowania sądowego pozostaje rozstrzygnięcie czy po ich stronie istnieje interes prawny, na który mogłoby oddziaływać orzeczenie zapadłe w zawisłej przed sądem administracyjnym sprawie. Przy czym określenie interesu prawnego sprowadza się do ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą administracyjnego prawa materialnego, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegającą na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację prawną tego podmiotu w zakresie jego pozycji materialnoprawnej.
Podnieść należy w tym miejscu, że samo pojęcie interesu prawnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym nie zostało ustawowo zdefiniowane. Brak jest jego legalnej definicji. Dlatego też ustalając treść tego pojęcia w każdej indywidualnej sprawie należy posiłkować się z jednej strony orzecznictwem, z drugiej bogatym dorobkiem doktryny.
W orzecznictwie przyjmuje się, że istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego - taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę, i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje. Może to być norma należąca do każdej gałęzi prawa - oczywiście nie tylko do prawa administracyjnego, ale za każdym razem norma dająca się indywidualnie określić i wyodrębnić spośród innych norm - norma, której treść można do końca ustalić. Interes prawny nie może być wywodzony tylko z faktu istnienia jakiegoś aktu prawnego, czy jakiejś instytucji prawnej (J. Zimmermana OSP 1997/4/83, glosa aprobująca do uchwały siedmiu sędziów SN z dnia 6 lutego 1996 r.). Przy czym interes prawny powinien być rozważony w całokształcie regulacji prawnej dotyczącej sfery praw i obowiązków danego podmiotu, a nie tylko ograniczony do jednego przepisu stanowiącego materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia (wyrok NSA z dnia 21 września 2004 r. sygn. akt GSK 41/04, nie publ.). Jednocześnie jednak jego immanentną cechą pozostaje bezpośredniość związku między sytuacją danego podmiotu a normą prawa materialnego, na której jest budowany interes prawny, przy czym podkreśla się, iż powiązanie takie musi istnieć pomiędzy organem prowadzącym postępowanie a każdą ze stron. Natomiast stosunki prawne między stronami, jeżeli nawet istnieją, nie mają znaczenia dla sprawy administracyjnej (wyrok NSA z 20 kwietnia 2005 r., sygn. akt II GSK 37/05).