Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku o wstrzymanie wykonania uchwały w sprawie ze skargi E. M. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie opinii w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki odmówić wstrzymania wykonania uchwały
Skarżąca E. M. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] utrzymującą w mocy uchwałę (postanowienie) Rady [...] Izby Aptekarskiej z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] opiniującej pozytywnie wniosek o cofnięcie E. M. zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej przy ul. G. [...] w G.. W piśmie z dnia 24 sierpnia 2011 r. skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały. Złożony wniosek skarżąca uzasadniała możliwością zajścia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków dla skarżącej w postaci konieczności likwidacji jedynego źródła dochodu tj. prowadzonej apteki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej cyt. jako p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z tego wynika, że Sąd rozstrzygając, w oparciu o ww. przepis związany jest zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych w nim wskazanych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Konsekwencją takiej regulacji jest fakt, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. nie ma więc charakteru bezwzględnie suspensywnego, dlatego też orzeczenie, dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji ma fakultatywny charakter. Sąd może, lecz nie musi wstrzymać wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nawet w wypadku, gdy występują w sprawie przesłanki przewidziane w powołanym wyżej przepisie, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
Na kanwie niniejszej sprawy podkreślenia wymaga także, że w orzecznictwie i doktrynie nie budzi wątpliwości, iż przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, o której mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą być jedynie takie akty i czynności, które nadają się do wykonania. Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy bowiem aktów zobowiązujących; ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania; aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (por. praca zbiorowa pod red. T. Wosia: "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Warszawa 2005 r., s. 296). Wykonanie aktu administracyjnego oznacza spowodowanie, sprowadzenie, w sposób dobrowolny lub w trybie przymusowym, takiego stanu w rzeczywistości społecznej, który jest zgodny z treścią aktu. Akt administracyjny zostaje wykonany, gdy rzeczywisty stan stosunków społecznych odpowiadać będzie stanowi określonemu w nim jako powinny. A zatem nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Nie kwalifikują się do wykonania te spośród aktów prawnych, które dla sprowadzenia stanu prawnego lub faktycznego w nim określonego nie wymagają czynności podmiotów uprawnionych.