Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. W. na decyzję Ministra Zdrowia z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zgody na refundację leku postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi
Decyzją z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] Minister Zdrowia po ponownym rozpoznaniu sprawy utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] kwietnia 2016 r. odmawiającą K. W. wydania zgody na refundację leku: [...], tabletki, 10 mg, nazwa wytwórcy B. Ltd..
Powyższa decyzja została doręczona dorosłemu domownikowi w dniu 12 lipca 2016 r. (potwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia zwrotnego potwierdzenie odbioru ww. decyzji w aktach administracyjnych).
Pismem z dnia 12 sierpnia 2016 r. skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Ministra Zdrowia skargę na decyzję tego organu z dnia [...] lipca 2016 r. Następnie pismem z dnia 16 sierpnia 2016r. skarżący wniósł do tegoż Sądu, również za pośrednictwem Ministra Zdrowia, wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na ww. decyzję. Do wniosku ponownie dołączył skargę na powyższą decyzję.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu skarżący podniósł, iż nie mógł wcześniej odebrać zaskarżonej decyzji z powodu niezależnych od niego okoliczności - remisji choroby. Podkreślił, że na co dzień mieszka w [...] przy ul. [...] natomiast jako adres do korespondencji podał adres zameldowania w [...]. Ze względu na zły stan zdrowia nie mógł udać się pod adres, który wskazał jako adres dostarczania korespondencji. Przedmiotową korespondencję (decyzję Ministra Zdrowia z dnia [...] lipca 2016 r.) odebrał dopiero w dniu [...] sierpnia 2016 r. i w tym samym dniu napisał skargę do Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., zwana dalej ppsa), czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 86 § 1 ppsa). Przy czym, zgodnie z treścią art. 87 § 1 ppsa, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednakże jak stanowi § 3 tego przepisu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4). Jak stanowi natomiast § 5 omawianego przepisu po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych.
Rozpoznając wniosek merytorycznie, należy podkreślić, że skarżący z uwagi na remisję choroby nie był poinformowany o fakcie doręczenia decyzji Ministra Zdrowia z dnia [...] lipca 2016 r. Skarżący dowiedział się o tym fakcie dopiero w dniu 11 sierpnia 2016 r., kiedy to był w stanie udać się pod adres wskazany jako adres do korespondencji. Tym samym należy uznać, że brak jest winy strony w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Brak winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej ma miejsce wówczas, gdy wskutek okoliczności faktycznych strona nie mogła przezwyciężyć powstałej przeszkody i uczynić zadość wymaganiom procesowym. Brak winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, został w uzasadnieniu wniosku wykazany, ponieważ wystarczającą podstawą do ustalenia istnienia tej przesłanki była remisja choroby, co uniemożliwiło skarżącemu dokonanie w terminie czynności złożenia skargi.
W ocenie Sądu, powyższe okoliczności faktyczne w sposób wystarczający przemawiają za uwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, albowiem uprawdopodobnione zostało, że uchybienie terminu miało charakter niezawiniony. Jednocześnie podkreślić należy, iż uchybienie terminu do wniesienia skargi było nieznaczne. Termin do wniesienia skargi do Sądu upływał bowiem z dniu 11 sierpnia 2016 r, podczas gdy przedmiotową skargę skarżący nadał w dniu 12 sierpnia 2016 r., tj. dzień po upływie terminu.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 86 § 1 ppsa, Sąd postanowił jak w sentencji orzeczenia.