Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Bosakirska Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2010 r. sprawy ze skargi S. na uchwałę Rady Miasta W. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia strefy cen (stawek taryfowych) obowiązujących przy przewozie osób i ładunków taksówkami w W. postanawia odrzucić skargę
S. pismem z dnia [...] lipca 2009 r. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Prezydenta W. i Rady Miasta W. z wnioskiem o uchylenie Uchwały Nr [...] Rady Miasta W. z dnia [...] maja 2009 r. w sprawie określenia strefy cen (stawek taryfowych) obowiązujących przy przewozie osób i ładunków taksówkami w W. i przywrócenie stanu prawnego wynikającego z Uchwały Nr. [...] Rady Miasta W. z dnia [...] listopada 2003 r.
Wskazał w uzasadnieniu, że w dniu [...] maja 2009 r. Rada Miasta W. podjęła Uchwałę nr. [...] w sprawie określenia stref cen (stawek taryfowych) obowiązujących przy przewozie osób i ładunków taksówkami w W., która zmienia obszar W. objęty pierwszą strefą Uchwałą Nr [...] Rady Miasta z dnia [...] listopada 2003 r. Rozszerza ona znacznie strefę pierwszą o tereny mało zaludnione i luźnej zabudowie domami jednorodzinnymi. Zmusza w ten sposób do powrotu z terenów mało zaludnionych do obszaru o wysokiej zabudowie i dużym zaludnieniu bez możliwości pobrania należności za powrót z drugiej strefy do pierwszej, która była pobierana zgodnie z Uchwałą Nr [...] z dnia [...] listopada 2003 r. Skutkuje to tym, że zostaną pomniejszone o około 150 zł wpływy na rzecz taksówkarza, co stanowi znaczy ubytek w budżecie.
Podnosił, że już argumentacja zawarta w uzasadnieniu projektu Uchwały na rzecz rozszerzenia pierwszej strefy zawiera sprzeczności. W jednym przypadku mówi o zapotrzebowaniu na usługi przewozowe taksówką na terenie o luźnej zabudowie (budownictwo jednorodzinne), a w drugim przypadku mówi, że istnieje małe prawdopodobieństwo pozyskania pasażera z tytułu luźnej zabudowy. Jedyny argument użyty na korzyść rozszerzenia pierwszej strefy nie znajduje wiarygodnego uzasadnienia. Także twierdzenie, że włączenie tych terenów przyczyni się do zwiększonego zapotrzebowania na transport taksówką jest nieuzasadnione. Gdyby zapotrzebowanie na przewóz zwiększał się, to na pewno Związek wystąpiłby do władz miasta o rozszerzenie pierwszej strefy tak, jak to miało miejsce w przypadku osiedla T.
W odpowiedzi na skargę Rada W. wniosła o jej odrzucenie.
Wskazała, że pismo nazwane "wnioskiem", adresowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego, złożone za pośrednictwem Rady W. i Prezydenta W. ma cechy skargi na uchwałę wskazaną w petitum, opartą o art. 101 ustawy o samorządzie gminnym. Natomiast warunkiem wniesienia skargi powszechnej do sądu administracyjnego na uchwałę lub zarządzenie organu gminy jest bezskuteczność uprzedniego wezwania tego organu do usunięcia naruszenia prawa. Z takim wezwaniem można wystąpić w każdym czasie i dopiero jego bezskuteczność jest, w myśl art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym przesłanką zaskarżenia uchwały lub zarządzenia do sądu administracyjnego. Poinformowała, że z takim wezwaniem skarżący nigdy nie wystąpił, zatem skarga z przyczyn formalnych podlegać powinna odrzuceniu. Dodatkowo wskazała, że skarżący jako organizacja społeczna nie wykazał też że występuje w imieniu jakichkolwiek osób prawnych lub fizycznych, tym samym nie wykazał swojej legitymacji w sprawie. Jest to sprzeczne z art. 101 ust. 2 a ustawy o samorządzie gminnym i także powinno powodować odrzucenie skargi.