Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Protokolant Monika Staniszewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2009 r. sprawy ze skargi K. T. i B. T. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: zawiesić postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie
Decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego działając w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.), art. 42 ust. 1, ust. 3a, ust. 3b, art. 87 ust. 1 i art. 92 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) oraz lp. 1.7. i lp. 4.1 załącznika do tej ustawy, a także § 3 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 8 sierpnia 2006 r. w sprawie opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U. Nr 151, poz. 1089 ze zm.) art. 15 ust. 7a rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporciedrogowym (Dz.Urz. WEL 370 z 31.XII.1985 r. ze zm.), art. 31 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. z 2004 r. Nr 92 p. 879 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2008 r. Nr [...] o nałożeniu na K. T. i B. T. (dalej jako strona skarżąca) kary pieniężnej między innymi za wykonywanie przewozu drogowego bez uiszczenia wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych.
Skargą z dnia 12 sierpnia 2008 r. strona skarżąca zaskarżyła powyższą decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, domagając się jej uchylenia w całości.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Transportu Drogowego wniósł o oddalenie skargi.
Na rozprawie w dniu 5 lutego 2009 r. pełnomocnik organu złożył wniosek o zawieszenie postępowania administracyjnego. Jako podstawę prawną wskazał art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. (dalej p.p.s.a.) i prowadzone przed Trybunałem Konstytucyjnym postępowanie dotyczące ustalenia zgodności z prawem niektórych przepisów ustawy o transporcie drogowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
W tym miejscu wskazać należy, iż postanowieniem z dnia 7 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Gd 325/07) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, mając za podstawę art. 193 Konstytucji RP, przedstawił Trybunałowi Konstytucyjnemu następujące pytanie prawne: czy przepisy art. 92 ust. 1 w zw. z pkt 4.1 załącznika do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym są zgodne z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 2 Konstytucji RP w zakresie w jakim zrównują odpowiedzialność osób, które uiściły opłatę za przejazd po drogach krajowych, ale nie posiadały karty opłaty drogowej w pojeździe w czasie kontroli, z osobami które należnej opłaty za przejazd nie uiściły w ogóle.
Na gruncie niniejszej sprawy przedmiotem kontroli sądowej jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2008 r. Nr [...] o nałożeniu na stronę skarżącą kary pieniężnej między innymi za wykonywanie przewozu drogowego bez uiszczenia wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych. Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowią m. in. przepisy art. 92 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym oraz lp. 4.1 załącznika do tej ustawy.
W świetle powyższego w ocenie Sądu należało uznać, iż skoro przedmiotem pytania skierowanego do Trybunału Konstytucyjnego jest kwestia zgodności z Konstytucją RP przepisu stanowiącego podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji to rozstrzygnięcie zawisłej przed tutejszym Sądem sprawy w pełni zależne jest od wyniku postępowania zainicjowanego pytaniem do Trybunału Konstytucyjnego.
Mając powyższe na uwadze należało stwierdzić, iż w sprawie zachodzi przesłanka zawieszenia postępowania, o której mowa w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. i tym samym z pełni uzasadnione jest zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego do czasu zakończenia postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.