Wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków wynikających z ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług
Sentencja

Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. W. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. W. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] sierpnia 2016 roku nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków wynikających z ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług p o s t a n a w i a: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy.

Uzasadnienie strona 1/2

K. W. (dalej też jako "wnioskodawca" lub "skarżący") wniósł w niniejszej sprawie na urzędowym formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy, przy czym nie wskazał w nim zakresu swojego żądania.

W związku z powyższym zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 21 grudnia 2016 roku, wydanym na podstawie art. 258 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") przesłano skarżącemu kopię formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy PPF (pozostawiając w aktach sprawy jego oryginał) w celu wypełnienia przez skarżącego rubryk 4.1 i 4.2 tego formularza poprzez wskazanie zakresu, w jakim skarżący wnosi o przyznanie prawa pomocy (wyjaśniono, że niepotrzebną część wskazaną w ww. rubrykach należy skreślić). Pouczono skarżącego, iż termin na uzupełnienie powyższego braku formalnego wynosi 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.

Jak wynika z załączonego do akt zwrotnego potwierdzenia odbioru, wezwanie doręczone zostało skarżącemu w dniu 10 stycznia 2017 roku. Tym samym termin na przesłanie do Sądu uzupełnionego formularza upłynął w dniu 17 stycznia 2017 roku.

Tymczasem pismem nadanym w placówce operatora pocztowego w dniu 18 stycznia 2017 roku skarżący przesłał uzupełniony formularz PPF. W piśmie przewodnim zwrócił się z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia powyższego braku wniosku. Wyjaśnił, że do przekroczenia terminu doszło na skutek choroby skarżącego i natłoku prac związanych z rozliczeniem roku 2016.

Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, rozpoznając przedmiotowy wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków wniosku o przyznanie prawa pomocy, zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 258 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, czynności w zakresie postępowania o przyznanie prawa pomocy mogą wykonywać referendarze sądowi. Katalog czynności podejmowanych w tym postępowaniu jest przykładowy i określa go przepis § 2 powyższego artykułu. W doktrynie, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęty został pogląd, że zarówno czynności wymienione wprost w art. 258 § 2 p.p.s.a., jak i inne, niewskazane wyraźnie w tym przepisie - mogą być wykonywane przez sąd (sędziego sprawozdawcę, przewodniczącego wydziału) albo przez referendarza sądowego. Referendarz sądowy ma także możliwość wydawania innych niż wymienione w art. 258 §2 p.p.s.a. zarządzeń i postanowień, np. dotyczących umorzenia postępowania wszczętego wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, jeżeli stało się ono bezprzedmiotowe.

W takiej sytuacji należy odpowiednio zastosować art. 259 § 1 p.p.s.a. i uznać, że strona ma możliwość złożenia sprzeciwu również wobec tych czynności. Daje to bowiem możliwość skontrolowania przez sąd administracyjny m.in. czy referendarz sądowy, dokonując czynności niewymienionych w art. 258 § 2 p.p.s.a., nie wykroczył poza uprawnienia przyznanie mu art. 258 § 1 p.p.s.a. Wniosek taki wypływa również z pozycji referendarza sądowego w sądownictwie administracyjnym, który otrzymał możliwość wydawania postanowień kierowanych do strony, nie stanowiących "wymiaru sprawiedliwości" (wyr. TK z 1 grudnia 2008r., P 54/07, Dz. U. Nr 218, poz. 1400). W przypadku gdy strona nie wniesie sprzeciwu, postanowienia referendarza sądowego wywołują skutki prawomocnych postanowień sądowych.

Strona 1/2