Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Kozik po rozpoznaniu w dniu 28 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu R. P. od postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] czerwca 2018 r., w sprawie ze skargi R. P. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia postanawia utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie
Pismem z 11 września 2017 r. R. P. (nazywany dalej: "Skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia.
W skardze Skarżący zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy.
W odpowiedzi na zarządzenie starszego referendarza sądowego z 20 listopada 2017 r. Skarżący 28 grudnia 2017 r. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF, wnosząc o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Zarządzeniem starszego referendarza sądowego z 20 kwietnia 2018 r. Skarżący został wezwany do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez przedłożenie w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania: a) pisma wskazującego źródła utrzymania, w szczególności oświadczenia czy Skarżący korzysta z jakichkolwiek form pomocy społecznej bądź pomocy materialnej innych osób (jeżeli tak, to Skarżący został zobowiązany do przedstawienia kopii decyzji o przyznaniu zasiłków lub podania przez kogo i w jakim zakresie jest utrzymywany, tj. kto zapewnia mu żywność, mieszkanie, odzież); b) oświadczenia, czy jest zarejestrowany w ewidencji osób bezrobotnych (jeśli tak, Skarżący został zobowiązany do przedłożenia stosownego zaświadczenia z właściwego powiatowego urzędu pracy ze wskazaniem ewentualnego okresu pobierania zasiłku); c) oświadczenia, czy posiada rachunki bankowe (w tym lokaty i konta dewizowe) - jeżeli tak, to Skarżący został zobowiązany do nadesłania wyciągów z tych rachunków; d) dokumentów potwierdzających istniejące zadłużenie Skarżącego. Wezwanie doręczono Skarżącemu 22 maja 2018 r.
Skarżący nie udzielił żądanych wyjaśnień, nie przesłał wymaganych dokumentów.
Starszy referendarz sądowy postanowieniem z 27 czerwca 2018 r. odmówił Skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, uznając, że niewykonanie przez Skarżącego wezwania z 14 maja 2018 r. 2018 r. uniemożliwiało ustalenie spełniania przez Skarżącego przesłanki z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, zwanej dalej: "p.p.s.a.").
Pismem z 9 sierpnia 2018 r. Skarżący wniósł sprzeciw od postanowienia z 27 czerwca 2018 r. wnosząc o jego uchylenie w całości jako niezgodnego z prawem i stanem faktycznym oraz budzącego niezadowolenie strony skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 260 § 1 p.p.s.a., rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, Sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Przy tym zgodnie z art. 260 § 2 w sprawach, o których mowa w § 1, Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
Zgodnie z art. 246 § 1 p.p.s.a przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.