Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku V. Sp. z o.o. z siedzibą w P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi V. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za wydanie decyzji zatwierdzającej typ przyrządów do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym p o s t a n a w i a: odmówić przyznania V. Sp. z o. o. z siedzibą w P. prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
V. Sp. z o. o. z siedzibą w P. (dalej też jako "skarżąca" lub "spółka") wniosła o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W treści formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy spółka wskazała, iż wysokość kapitału zakładowego wynosi 50 000 złotych, wartość środków trwałych 1 915, 97 złotych a wysokość straty na koniec 2015 roku 165 153,23 złotych. Spółka wskazała także, że stan konta na jednym z należących do niej rachunków bankowych (prowadzonym w złotych polskich) wynosi 87 089, 85 złotych a na drugim (prowadzonym w euro) odnotowany jest debet na poziomie 19 euro. Podkreśliła, że obecnie znajduje się w trudnej sytuacji, z uwagi na zmiany legislacyjne, ograniczające w znacznym stopniu możliwości sprzedaży produkowanego przez spółkę asortymentu w postaci przyrządów służących do kontroli ruchu drogowego. Skutkiem powyższego jest konieczność redukcji zatrudnienia i wydatkowania środków wypracowanych w latach ubiegłych. W odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego skarżąca przedłożyła zapisy z rachunków bankowych oraz rachunek zysków i strat za rok 2016.
Zgodnie z treścią art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane osobie prawnej, gdy osoba ta wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Istotnym jest, że ustawodawca nie wprowadza wymogu braku jakiegokolwiek majątku, ale warunek braku środków, gdyż tylko za pomocą środków pieniężnych ponoszone są koszty postępowania. Co więcej, w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż osoba prawna obowiązana jest do wykazania nie tylko tego, że nie posiada niezbędnych środków, ale również tego, że podjęła wszelkie niezbędne kroki, aby zdobyć fundusze na pokrycie wydatków związanych z postępowaniem (p. postanowienie NSA z dnia 1 kwietnia 2008 r., sygn. akt II OZ 266/08; postanowienie NSA z dnia 4 kwietnia 2008 r., sygn. akt I GZ 62/08; postanowienie NSA z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt II GZ 123/12 - publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Na gruncie niniejszej sprawy należy stwierdzić, że sytuacja strony skarżącej nie daje podstaw do przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie jej od kosztów sądowych.
Nie można bowiem w realiach przedmiotowej sprawy mówić o braku środków w sytuacji, w której z przedłożonych wydruków z rachunków bankowych spółki wynika, iż na te rachunki wpływają wpłaty od kontrahentów. Niektóre wpłaty przekraczały kwoty kilkudziesięciu tysięcy złotych (przykładowo 61 tysięcy złotych). Saldo wielokrotnie również przekraczało kwotę stu tysięcy złotych, czy też stu kilkunastu lub stu kilkudziesięciu tysięcy złotych. Niewątpliwe spółka dysponowała więc kwotami pozwalającymi na pokrycie kosztów sądowych a struktura wydatków nie wskazuje na niemożność przeznaczenia posiadanych środków na uiszczenie aktualnych kosztów sądowych w postaci wpisu sądowego od skargi, którego wysokość w niniejszej sprawie wynosi 1 500 złotych.