Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Kozik po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Energii z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie różnicy wysokości opłaty zapasowej ustalonej w decyzji a zadeklowanej przez skarżącą postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z 3 listopada 2017 r. spółka P. sp. z o.o. z siedzibą w W. (nazywana dalej: "Skarżąca", "Spółka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Energii z [...] października 2017 r. nr [...], który utrzymał w mocy decyzję Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych z [...] kwietnia 2017 r. określającą wysokość opłaty zapasowej za miesiące styczeń - wrzesień 2016 r. w łącznej wysokości 1.672.627,00 zł.
Pismem z 3 listopada 2017 r. Spółka, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, nazywanej dalej: "p.p.s.a.") wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Energii, uznając, że w sprawie zachodzą obie przesłanki wymienione w cyt. przepisie.
Spółka wskazała, że w wyniku utrzymania przez Ministra Energii w mocy decyzji Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych z [...] kwietnia 2017 r., w której została określona wysokość opłaty zapasowej za sporny okres łącznie na poziomie 6.341.418,00 zł, przy uwzględnieniu bezspornej jeszcze przed wszczęciem postępowania kwoty opłaty zapasowej w łącznej wysokości 4.668.791,00 zł, Spółka zobowiązana została do dopłacenia na podstawie tejże decyzji opłaty zapasowej w wysokości 1.672.627,00 zł, wraz z odsetkami.
Spółka wskazała na kontrowersyjność zaskarżonej decyzji, która będzie skutkowała w przyszłości jej uchyleniem przez sąd administracyjny. Doprowadzenie zatem do sytuacji, w której bardzo wysoka kwota zobowiązania wynikająca z decyzji Ministra Energii zostałaby od Spółki wyegzekwowana, a następnie okazałoby się, że była ona całkowicie nienależna, byłoby równoznaczne z niczym nieusprawiedliwionym i znaczącym utrudnieniem Spółce wykonywania działalności gospodarczej. Tak znaczące zachwianie płynności finansowej mogłoby w sposób nieodwracalny wpłynąć na dalsze funkcjonowanie Spółki, ograniczając możliwości bieżącego dokonywania dostaw gazu płynnego do kontrahentów Spółki i tym samym nadwyrężając dobry wizerunek Spółki w ich oczach. Negatywnie należy ocenić choćby narażenie Spółki na wystąpienie opisanej sytuacji, wskutek czego uzasadnione jest obecnie udzielenie Spółce tymczasowej ochrony przed wykonaniem decyzji, polegającej na wstrzymaniu jej wykonania do czasu rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny prawomocnym wyrokiem co do meritum niniejszej sprawy.
Zdaniem Spółki obecne wyegzekwowanie całości kwoty określonej w decyzji Ministra Energii będzie miało wpływ nie tylko na bieżące funkcjonowanie Spółki, ale również na relacje z kontrahentami oraz instytucjami finansowymi. Skarżąca powołała się na zasłyszane informacje, że w sytuacji sporów podatnika z organem, w wyniku których dochodzi do wydania decyzji wymiarowej banki decydują się na wypowiedzenie umowy kredytu bądź też na nieudzieleniu go w ogóle. Spółka zauważyła, że działalność, którą prowadzi, w dużej mierze opiera się na udzielanych jej kredytach, co oznacza, że wypowiedzenie jej umowy kredytowej czy odmówienie udzielenia kolejnego kredytu będzie jednoznaczne ze zmniejszeniem zakresu prowadzonej działalności, konsekwencją czego będą mniejsze dochody. Drastyczny spadek dochodów może zmusić Spółkę do zwolnienia pracowników, a w najgorszym scenariuszu nawet do ogłoszenia upadłości.