Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. od postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 8 stycznia 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 2521/14 w sprawie ze skargi F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata
13 lipca 2017 r. F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. nazywana dalej: "Skarżąca", "Spółka") złożyła na urzędowym formularzu PPPr wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Zarządzeniem starszego referendarza sądowego z 19 lipca 2017 r. Skarżąca została wezwana do przedstawienia w terminie 14 dni następujących dokumentów: rocznego sprawozdania finansowego za 2016 rok, dokumentu wskazującego na wysokość osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku 2017 - odpis z księgi rachunkowej na koniec czerwca 2017 r., wyciągów z posiadanych przez Skarżącą rachunków bankowych za okres ostatnich 3 miesięcy obejmujących informację o wszystkich transakcjach dokonanych na rachunkach w objętym wezwaniem terminie, ewentualnie dokumentu potwierdzającego likwidację rachunku bankowego (co strona podniosła w rubryce 9 urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa (pomocy).
Postanowieniem z 8 stycznia 2018 r. starszy referendarz sądowy, na podstawie art. 246 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., w brzmieniu obowiązującym na dzień wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego) odmówił Skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, nie znajdując podstaw do uznania, że konieczność poniesienia w sprawie kosztów postępowania przekracza zakres jej możliwości finansowych. Referendarz zauważył, że Spółka jest profesjonalnym uczestnikiem obrotu gospodarczego, prowadzącym swą działalność w celach zarobkowych, z tego też względu koszty prowadzenia spraw sądowych zaliczają się do zwykłych kosztów jej działalności. Skarżąca nie wykazała, by konieczność poniesienia przez nią kosztów postępowania odbiegała od innych ciężarów finansowych, jakie ponosi w związku z prowadzoną przez nią działalnością.
Pismem z 6 lutego 2018 r. Skarżąca wniosła sprzeciw od postanowienia starszego referendarza sądowego, podając w uzasadnieniu, że w latach 2010 - 2015 i 2017 Spółka poniosła stratę w wysokości 217.754,71 zł. Stratę za ten okres rozliczono z dopłat dokonanych na pokrycie strat Spółki przez W. K. (75% udziałów) w wysokości 163.316,03 zł oraz przez J. K. (25% udziałów) w wysokości 54.438,68 zł, po rozpatrzeniu rachunków zysków i strat na podstawie uchwał za powyższy okres podjętych na Zwyczajnych Zgromadzeniach Wspólników Spółki.
W celu uniknięcia utraty płynności finansowej dokonywano dopłat na pokrycie strat Spółki na co zaciągano pożyczki w Banku [...] S.A. przez udziałowców W. K. i J. K., których niespłacona wysokość na dzień 31 stycznia 2018 r. wynosi 169.783,35 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez Sąd na posiedzeniu niejawnym.