Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Aneta Lemiesz Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant ref. staż. Anna Owczarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2016 r. sprawy ze skargi [...], N. J., USA na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków informacyjnych postanawia: zawiesić postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie
W toku rozpoznawania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie skargi R., N., USA (dalej też jako "skarżąca") na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego (dalej też "KN", "organ") z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] - skarżąca w dniu [...] lutego 2016 r. złożyła wniosek o zawieszenie postępowania z urzędu na mocy art. 125 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Na rozprawie w dniu 11 marca 2016 r. pełnomocnicy skarżącej podtrzymali wniosek.
Pełnomocnik Komisji Nadzoru Finansowego na rozprawie przed Sądem wniósł o oddalenie wniosku o zawieszenie postępowania. Przyznał, że do skarżącej spółki został przesłany egzemplarz decyzji z dnia [...] sierpnia 2015 r., który nie zawierał w sentencji wpisanej kwoty 700000 zł. Skoro decyzja wchodzi do obrotu prawnego z chwilą doręczenia jej stronie, to organ wydał postanowienie w trybie sprostowania oczywistej omyłki. Stwierdził, że zarówno decyzja z dnia [...] sierpnia 2015 r. przesłana stronie, jak i jej egzemplarz znajdujący się w aktach, który posiadał wpisaną kwotę 700000 zł w sentencji decyzji z [...] sierpnia 2015 r. - zostały podpisane przez Przewodniczącego KNF.
Rozpoznając wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek skarżącej o zawieszenie postępowania z urzędu na mocy art. 125 § 1 pkt 1 k.p.a. znajduje uzasadnione podstawy.
Przepis ten stanowi, że Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Jak wynika z akt administracyjnych, po wydaniu zaskarżonej decyzji z dnia [...] sierpnia 2016 r. organ w dniu [...] października 2015 r. wydał postanowienie w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej w sentencji ww. decyzji w trybie art. 113 § 1 k.p.a. Jest poza sporem, że na skutek wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy, kwestionowała ona możliwość wpisania kwoty 700000 zł, w sentencję decyzji w trybie sprostowania oczywistej omyłki. Postanowieniem z dnia [...] lutego 2016 r. KNF utrzymała w mocy zaskarżone postanowienie i zostało ustalone, że zostało ono zaskarżone skargą do sądu administracyjnego, złożoną w dniu [...] lutego 2016 r. za pośrednictwem organu.
W ocenie Sądu, materia objęta postanowieniem o sprostowaniu oczywistej omyłki dotyczy wpisania w osnowie decyzji z [...] sierpnia 2015 r., będącej obecnie przedmiotem badania legalności przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, kwoty "700000" i "słownie: siedemset tysięcy".
Jak wynika z uzasadnienia organu ta oczywista omyłka zaistniała w egzemplarzu doręczonym pełnomocnikowi skarżącej.
Tymczasem przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest właśnie decyzja KNF z dnia [...] sierpnia 2016 r., na mocy której organ ten uchylił swoją decyzję z dnia [...] marca 2014 r. o nałożeniu na skarżącą kary w wysokości 800000 (osiemset tysięcy) złotych i nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości 700000 (siedemset tysięcy) zł.
W konsekwencji należy uznać, że skarga złożona na postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie o sprostowaniu oczywistej omyłki w zakresie wpisania kwoty "700000" zł w sentencję decyzji z [...] sierpnia 2015 r. wyprzedza rozpoznanie niniejszej sprawy, czyli jest kwestią prejudycjalną w niniejszej sprawie.
Oznacza to, w ocenie Sądu, że w pierwszej kolejności powinna zostać skontrolowana przez sąd administracyjny, skoro taka skarga wpłynęła do organu 25 lutego 2016 r., sprawa wydanego postanowienia z dnia [...] stycznia 2016 r. i postanowienia go poprzedzającego z dnia 7 października 2016 r. dotycząca sprostowania sentencji decyzji merytorycznej orzekającej co do istoty nową wysokość kary.
W niniejszej sprawie zachodzi zatem przesłanka o jakiej mowa w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. stanowiąca o konieczności zawieszenia postępowania w sprawie, w której skarżąca kwestionuje wysokość nałożonej kary pieniężnej.