Wniosek w przedmiocie przywrócenia pasa drogowego do stanu poprzedniego i nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Jerzego A. N. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie przywrócenia pasa drogowego do stanu poprzedniego i nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Skarżący J. N. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim skargę na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (dalej Generalny Dyrektor) z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie przywrócenia pasa drogowego do stanu poprzedniego i nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia w kwocie 16043,80 zł. W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w jego majątku. W ocenie skarżącego, obowiązek zapłaty wysokiej kary pieniężnej wiązać się będzie z dużymi niedogodnościami. Wniosek został skierowany do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych, a w przypadku jego nieuwzględnienia wniosek skierowano do Sądu.

Postanowieniem z dnia [...] września 2013 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad oddalił wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z dnia 30 września 2013 r., sygn. akt II SA/Go 824/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 61 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę skarżącą we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nadto, uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.

W przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd nie może działać w tym zakresie za stronę. Na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż w razie wykonania zaskarżonej decyzji mogłoby to ją narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (vide: postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2008 r. sygn. akt II OZ 766/08, postanowienie NSA z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt II GZ 457/12 oraz postanowienie NSA z dnia 12 marca 2013 r. sygn. akt II GZ 93/13).

Nadto zaznaczyć należy, że zgodnie z uchwałą siedmiu sędziów NSA z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07 ustawodawca nie wiąże - choćby w najmniejszym stopniu - wystąpienia podstaw udzielenia ochrony tymczasowej z prawdopodobieństwem uwzględnienia skargi na decyzję. Sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie może badać, choćby wstępnie, czy zaskarżona decyzja dotknięta jest wadą uzasadniającą jej uchylenie lub stwierdzenie nieważności (vide: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. T. Wosia, wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2011, s. 435).

Reasumując, skarżący wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie powołał okoliczności, które świadczyłyby o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto nie udokumentował w żaden sposób swojej aktualnej sytuacji majątkowej. W konsekwencji brak jest możliwości dokonania oceny, jaki rzeczywisty wpływ będzie miało dla skarżącego uiszczenie nałożonej na niego kary pieniężnej. Dlatego też, wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Generalnego Dyrektora nie zasługuje za uwzględnienie.

Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.

Strona 1/1