Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Maliszewska po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Sp. j. z siedzibą w R. o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] września 2013 r. w sprawie ze skargi A. Sp. j. z siedzibą w R. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rejestracji i ustalenia opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia 2 października 2013 r. A. Sp. j. z siedzibą w R. (nazywana dalej "skarżącą") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rejestracji i ustalenia opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych, w której zawarła wniosek o jej wstrzymanie na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., nazywanej dalej "p.p.s.a.").
Skarżący nie uzasadnił złożonego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże po przekazaniu sądowi skargi, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o czym stanowi art. 61 § 3 tej ustawy.
Z powołanego przepisu wynika, że wstrzymanie przez Sąd wykonania zaskarżonego aktu lub czynności ma charakter wyjątkowy. Strona, dążąc do wstrzymania wykonania decyzji, składając stosowny wniosek, jest zobowiązana uprawdopodobnić, że istnieją przesłanki uzasadniające odstąpienie od zasady wykonalności orzeczeń ostatecznych i wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia.
Pod pojęciem "wyrządzenia znacznej szkody" należy rozumieć taką szkodę - majątkową lub niemajątkową - której nie będzie można wynagrodzić przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub nie będzie można jej wyegzekwować ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (v. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04).
Natomiast trudne do odwrócenia skutki, to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe, spowodują istotną bądź trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.
Sąd, wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć zarówno na ocenie wniosku skarżącego, jak i na materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, w aspekcie wystąpienia, bądź też nie, przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wspomniana konieczność uwzględnienia w postępowaniu sądowoadministracyjnym całości akt sprawy nie oznacza, że Sąd w odniesieniu do wniosku miałby się domyślać, jakie dowody wnioskodawca chciałby przedstawić, celem wykazania, że spełnia przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 18 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 502/09, Lex nr 569795), albowiem uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na składającym wniosek (v. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 632/11) poprzez odniesienie się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. W postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak takiego uzasadnienia wniosku uniemożliwia jego merytoryczną ocenę. Strona zobowiązana jest zatem do uzasadnienia wniosku poprzez poparcie go stosownymi twierdzeniami i dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2007 r. sygn. akt II FZ 338-339/07). Użyte przez ustawodawcę nieostre pojęcia - znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki wymagają konkretyzacji w dokładnie i wszechstronnie zgromadzonym materiale dowodowym, który powinien w szczególności przedstawić wnioskodawca (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 września 2012 r., sygn. akt II FSK 1894/120).
Z prezentowanego orzecznictwa wynika niezbicie, że Sąd nie może działać za skarżącego w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, albowiem to na stronie ciąży obowiązek wykazania, że wykonanie zaskarżonej decyzji może narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że skarżąca, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie przywołała żadnych okoliczności (w tym dowodów), które świadczyłyby o możliwości wystąpienia przesłanek, o których stanowi art. 61 § 3 p.p.s.a.
W związku z tym, że skarżący nie uprawdopodobnił zaistnienia w sprawie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.