Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku rzecznika patentowego S. B. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia patentu na wynalazek postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz rzecznika patentowego S. B. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 600 (słownie sześćset) złotych oraz kwotę 138 (słownie sto trzydzieści osiem) złotych stanowiącą 23% podatku VAT tytułem opłaty za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego.
M. G. (dalej też jako skarżący) zwrócił się w niniejszej sprawie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie rzecznika patentowego.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia [...] kwietnia 2014 r. zwolniono skarżącego od kosztów sądowych i ustanowiono dla niego rzecznika patentowego, o wyznaczenie którego Sąd zwrócił się do Krajowej Rady Rzeczników Patentowych. Pełnomocnikiem z urzędu wyznaczony został dla skarżącego rzecznik patentowy S. B.
Na rozprawie w dniu 20 stycznia 2015 r. stawiła się ustanowiona z substytucji rzecznika patentowego S. B., rzecznik patentowy D. R. Załączyła przy tym do protokołu pismo, w którym podniosła zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania oraz prawa materialnego a także wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji Urzędu Patentowego RP oraz przyznanie pełnomocnikowi kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. Zarazem oświadczyła, że żadne koszty nie zostały opłacone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 lutego 2015 r. oddalił skargę.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 z późn. zm., dalej też jako p.p.s.a.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszej sprawie zasady przyznawania wynagrodzenia rzecznikowi patentowemu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych (Dz. U. z dnia 15 grudnia 2003 r. 212, poz. 2076 ze zm.).
Zgodnie z § 12 ust. 1 cyt. rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji za sporządzenie skargi i udział w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego wynosi 600 złotych.
Z akt sprawy wynika, że rzecznik patentowy S. B., jako pełnomocnik z urzędu ustanowiony po wniesieniu przez skarżącego skargi, ustanowił pełnomocnika substytucyjnego w osobie rzecznika patentowego D. R., która sporządziła pismo procesowe zawierające zarzuty względem zaskarżonej decyzji oraz brała udział w rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.
Tym samym w ramach udzielonej pomocy prawnej wykonane zostały czynności odpowiadające swoim zakresem i charakterem dyspozycji § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych.
Jednocześnie, mając na uwadze, że w niniejszej sprawie wyznaczony rzecznik patentowy udzielił substytucji, podkreślić należy, że w świetle przepisu art. 250 p.p.s.a., wynagrodzenie otrzymuje wyznaczony rzecznik patentowy a sąd administracyjny nie ingeruje w zagadnienia rozliczeń między wyznaczonym pełnomocnikiem a pełnomocnikiem substytucyjnym.
Z tych względów pełnomocnikowi skarżącego należy przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 600 zł (słownie sześćset złotych) podwyższając powyższą kwotę o stawkę podatku od towarów i usług.
Wobec powyższego, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a, postanowiono jak sentencji.