Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Pamela Kuraś - Dębecka po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi G. P. na decyzję Ministra Środowiska z [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty z tytułu administracyjnej kary pieniężnej postanowił: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Skarżąca Gmina - G. P., złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - za pośrednictwem organu, skargę na decyzję Ministra Środowiska, którą stwierdzono nadpłatę z tytułu administracyjnej kary pieniężnej w kwocie 1.504.873,44 złotych i określono skarżącą Gminę jako zobowiązaną do jej zwrotu.
Wraz ze skargą skarżąca Gmina wniosła o wstrzymanie wykonania ww. decyzji podając, że wykonanie tej decyzji - w jej ocenie, spowoduje dla niej skutki nie tylko trudne, ale wręcz niemożliwe do odwrócenia, bowiem doprowadzi do załamania jej budżetu, gdyż ww. kwota wraz z odsetkami stanowi blisko 15 % jego wysokości. Nadto podała, że zapłata ww. kwoty uniemożliwi jej m.in. przeprowadzenie inwestycji realizowanych przy współudziale środków z Unii Europejskiej; spowoduje szkodę w zakresie pomocy społecznej ze strony Gminy dla najuboższych jej mieszkańców i będzie miała wpływ na bezpieczeństwo mieszkańców Gminy. W uzasadnieniu tego wniosku podniosła również, że rola jej w zakresie obowiązku zwrotu przedmiotowej nadpłaty jest bierna. Wyjaśniła, że jest ona tylko "kasą", która nie może odmówić przyjęcia pieniędzy z kary w sytuacji, gdy organ koncesyjny zasądził taką karę za wydobywanie kopalin w sposób sprzeczny z Koncesją. 60 % tej kary jest bowiem przekazywane w drodze czynności materialno-technicznych na rachunek gminy lub gmin, na terenie których miało lub ma miejsce wydobycie. Nadto wskazała, że tak uzyskane pieniądze są jej dochodem, w związku z czym mogła ona nimi dysponować w ramach zakreślonych przez przepisy i dotychczas spożytkowała je. Omawiając swoją sytuację finansową powołała się na dochody (23.084,256 złotych) i wydatki (27.778,760 złotych) określone w budżecie na 2009 r. oraz na fakt, że odnotowuje niższe wpływy do budżety niż zakładała to wcześniej. Podała, że w konsekwencji zmiany przepisów poniosła straty w wysokości: ok. 250.000 złotych w związku z: obniżeniem cen żyta i drewna; ok. 600.000 złotych z tytułu zmiany wskaźników do wyliczania subwencji wyrównawczej i ok. 800.000 złotych w związku ze zmianą procentowego jej udziału we wpływach z podatku PIT.
W wykonaniu wezwania Sądu pełnomocnik skarżącej Gminy w uzupełnieniu ww. wniosku nadesłał m.in. jej uchwałę w sprawie budżetu na 2010 r.; jej wyciągi bankowe za ostatnie trzy miesiące oraz umowę międzygminną z [...] czerwca 2008 r. na realizację projektu - ochrona zbiornika wód podziemnych, której jedną ze stron jest skarżąca Gmina.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), cytowana dalej jako p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Stwierdzić zatem należy, iż katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest zamknięty. Jak wynika z treści ww. przepisu, Sąd może wstrzymać wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zatem to po stronie skarżącej leży obowiązek wykazania istnienia przesłanek, które uzasadniają wstrzymanie wykonania decyzji. "Sąd nie bada z urzędu faktu czy szkoda lub trudne do usunięcia skutki rzeczywiście mogą zaistnieć. Uprawdopodobnienie tego faktu spoczywa na stronie wnioskującej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji" (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 16 marca 2005 r. sygn. akt I OZ 62/05, nie publ.; z dnia 6 kwietnia 2005 r. sygn. akt I OZ 190/05, nie publ.; oraz z dnia 18 lutego 2005 r. sygn. akt OZ 1506/04).