Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi C. K. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia materiałów archiwalnych p o s t a n a w i a: 1. zwolnić skarżącego C. K. od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla skarżącego C. K. radcę prawnego.
C. K. (dalej też jako skarżący) wniósł w niniejszej sprawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Z informacji podanych przez skarżącego w formularzu oraz z nadesłanych dokumentów i oświadczeń wynika, iż skarżący samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe. Skarżący jest osobą bezrobotną i jest zarejestrowany w urzędzie pracy. Jedyny dochód skarżącego stanowi kwota 550 złotych uzyskiwana z tytułu najmu mieszkania położonego w S. Skarżący posiada jeszcze jedno mieszkanie w W., w którym zamieszkuje. Z kolei wydruk z rachunku bankowego za okres od dnia pierwszego listopada 2014 roku do dnia 31 stycznia 2015 roku potwierdza, że jedyny wpływ to kwota otrzymywana z tytułu najmu, na bieżąco pobierana przez skarżącego, skutkiem czego dostęne środki na rachunku oscylowały wokół kilkunastu, maksymalnie 22 złotych.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 roku poz. 270 ze zm.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 2 października 2009 r. (sygn. akt II OZ 822/09) udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest obiektywnie niemożliwe. Instytucja ta przeznaczona jest przede wszystkim dla osób o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż zasadnym jest przyznanie skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie. Biorąc bowiem pod uwagę wysokość dochodów, które uzyskuje skarżący z tytułu najmu mieszkania w kontekście konieczności pokrycia niezbędnych, miesięcznych wydatków, w tym wydatków związanych chociażby z zakupem żywności czy też odzieży, nie jest możliwe poczynienie przez skarżącego oszczędności w bieżących wydatkach celem pokrycia kosztów postępowania. Nie sposób oczekiwać bowiem czynienia oszczędności od osoby, której dochody wystarczają jedynie na pokrycie podstawowych potrzeb życiowych (tak też w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2004 r. sygn. akt OZ 890/04). Skarżący nie dysponuje przy tym żadnymi oszczędnościami, jak wynika z oświadczenia skarżącego. Również wydruk z rachunku bankowego potwierdza, że w istocie skarżący nie jest w stanie alokować środków z uwagi na skalę dochodu.
Tym samym uznać należy, iż skarżący wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania a w konsekwencji zasadnym będzie przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 wyżej cytowanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.